 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9269
K: 1991/1143
T: 21.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ordu 2.. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 20.10.1989 tarih ve 477-439 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalılarla birlikte ortağı olduğu Karpaz Ltd. Şirketinin 1981 yılında kurulduğunu, bu şirketin daha sonra Karpaz Ltd. Şirketine ortak olarak katıldığını, davalıların da Karpaz Ltd. şirketinin diğer ortaklarından hisse satın alarak Karpaz Ltd. şirketini ortak olduklarını, müvekkilinin ortağı olduğu Karpaz ltd. şirketi ile rekabete girişerek Karpaz ltd. şirketinin zarar etmesine ve bu nedenle müvekkilinin de zarara uğramasına neden olduklarını iddia ederek şimdilik (10.000.000)TL maddi tazminatın davalılardan faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacının Karpaz ltd. şirketi ortaklığından çıkarıldığını, Karpaz ltd. şirketinin de ortağı olmadığını, ayrıca davanın şirket tüzel kişiliği adına açılabileceğini, davacının davacılık sıfatı bulunmadığını belirterek husumet itirazında bulunmuş, ayrıca T.T.K. 547. maddesine dayalı olarak açılan davanın zamanaşımına uğradığını ve bir yıllık süreden sonra açılmış olduğunu, müvekkilleri işlemlerinin yasa ve ana sözleşme hükümlerine uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan kasıtlara nazaran davacının haksız rekabeti en geç 9.12.1986 tarihinde öğrenmiş olduğuna ve T.T.K.62.maddesi uyarınca dava tarihine göre aradan bir yıldan fazla sürenin geçmiş bulunduğunun belirlendiği gerekçesiyle zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA aşağıda yazılı bakiye 4200 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına 21.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.