 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9222
K: 1991/1052
T: 18.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir 4. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 5.4.1990 tarih ve 1056-313 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; çoğaltın-gösterim vb. gibi tüm hakları müvekkili şirkete ait filmler davalının işyerinde çoğaltılarak ticaret mevkine konduğunu mahkeme aracılığıyla yapılan tespitte belirlediklerini, yerli filmlerinin listesinin (120.000)TL yabancı filmleri liste sinin (200.000)Tl olduğunu, F.S.B.K.nun 68. maddesi uyarınca % 50 artırımla toplam (480.000) TL'nın maddi ve manevi tazminat olarak yasal faiziyle davalıdan tahsilini tecavüzünün menini dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davacı ile sözleşme imzaladığını, iddianın yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, mübrez belgeler, tespit dosyası ve bilirkişi raporuna nazaran davalının davacı ile imzaladığı bir sözleşme olmadığı halde filmleri ticaret mevkine koyduğu, davacı haklarına tecavüze uğramış olduğu, davacı zararının (480.000)TL olduğu gerekçeleriyle davalının tecavüzünün define, (480.000)TL'nın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Uyuşmazlık, 5846 sayılı HUMK.nun ihlalinden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davalı Cumhur'un elinde davacı imzasını taşıyan sözleşme bulunduğuna ve davacı bu sözleşmenin geçersizliğini kanıtlıyamadığına, ayrıca aynı işyeri için davalının kardeşi dava dışı Adnanla yapılmış geçerli bir sözleşme bulunduğuna göre davacı iddiasını kanıtlayamamıştır.
Bu durumda sair yasal delillere dayanan davacıya, karşı tarafa verilen teklif etme hakkı hatırlatılarak sonucuna göre hüküm kurmak gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi yerinde görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 18.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.