 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9185
K: 1990/649
T: 06.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 3.Ticaret Mahkemesi'nce verilen 27.9.1989 tarih ve 266-840 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalı müflisten olan alacağının 18.789.890 TL.'lik kısmının iflastan sonra faiz yürütülemiyeceği gerekçesi ile masaya kaydedilmeyip reddedildiğini, bu alacağın faiz olmayıp geçikme zammı olduğunu, iflastan sonra da yürütülmesi gerektiğini, alacağın resmi belgeye dayandığını öne sürerek, 18.789.890 TL.'nın masaya kayıt ve kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı iflas idaresi memuru iflastan sonra gecikme zammı da yürütülemeyeceğini savunmuştur.
Mahkemece, iflas kararına, iflas memurluğunun red kararına ve dosya içeriğine dayanılıp, İ.İ.K.'nun 196. maddesine göre iflastan sonraki gecikme faizinin ancak tasfiye sona erdikten sonra masada mevcut kaldığı takdirde hasaplanıp ödeneceği, ihtilafın İ.İ.K.nun 196. maddesindeki değişiklikten önceye ait olduğu ve değişik 196.maddenin tatbik yeri olmayıp davanın sabit bulunmadığı sonucuna varılıp reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 6.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.