 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9100
K: 1991/1068
T: 19.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 28.9.1989 tarih ve 170-707 sayılı hükmün temyizentetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılıp olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvcekkiline ait iki aracın İzmar Gümrüklerinde İşlem gören 20.8.1979 tarihli kaçak eşyaya mahsus tesbit varakasına müsteniden davalı teşekkülün soruşturmasına alındığını İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinde açılan dava sonunda araçların müvekkiline iadesine karar verilip bu kararın Yargıtayca da aranıp, 21.4.1988 tarihinde kesineştiğini, 7.2.1985 tarih 18659 S. Resmi Gazete'de yayınlana 30.1.1985 tarih 85/9053 sayılı kararnamenin 1/a maddesine göre, kaçak zannı ile el konulduğu halde daha sonra yetkili mahkemelerce sahiplerine iadesine karar verilenler için el konulduğu tarih ve ile Mahkeme kararının kesinleştiği tarih arasında tahakkuk eden her türlü eşya ve vasıtaya ait ardiye ücreti alınamayacağı halde, davalının bu hükme itibar etmeyerek el konulduğu tarihten bugüne değin geçen süreye ilişkin adiye ücretinin ödememesi halinde araçların iade edilmeyeceğini bildirildiğini, bunun yanlış olduğunu öne sürerek, ardiye ücreti talep edilemeyeceğinin tesbiti ie muarazaanın men'ine karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili cevabında, 16.12.1988 trih ve 88/121 S. Yüksek Planlama Kurulu kararıyla İzmir Alsancak Liman İşletmesinin TCDD. İşletmesi Genel Müdürlüğüne devredildiğini, bu itibarla husumetin bu genel müdürüğe tevcihi gerektiğini, savunmuş, dava dilekçesinin temsilcide hata yapıldığından bahisle TCDD. Genel Müdürlüğüne gönderilmesi üzerine bu genel müdürlük vekilince verilen cevap dilekçesinde tebligatın genel müdürlüğe yapılmadığını, davacının dayandğı kararnamenin 2. maddesine göre, bu kararnamenin yürülük tarihinden önce tahakuk ettirilipte tahsil edilmemiş olan ardiye ücreti talep edilmesinin mevzuata uygun olduğunu savnarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece 30.1.1985 gün 85/9053 S. kararnameye, İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin onanarak kesinleşen kararına ve tüm dosya içeriğine dayanılıp, davacının hakkındaki esasa davacı sonucunda araçların kendisine iadesine karar verildiği Kararnamenin 1/A maddesine göre kendisinden ardiye ücreti talep edilemeyeceği, Kararnamenin yürülüğe girdiği 7.2.1985 tarihinden önce tahakkuk ettirilmiş bir ardiye ücreti olmadığından 2. maddenin tatbik yeri bulunmadığı ve davanın subuta erdiği sonucuna varılıp, aynen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 19.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.