 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9054
K: 1991/761
T: 11.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ziye Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 4.10.1989 tarih ve 273-563 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ortak olmak için 4.6.1985 tarihinde (2.750.000 lira, 12.4.1985 tarihinde (3.250.000) TL olmak üzere toplam (6.000.000) TL yatırdığını ancak ortaklık işleminin yapılmadığını ve paranında iade edilmediğii belirterek faizleri ile toplam (11.343.750) TL'nın tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ortaklık işlemlerini yaptırmamasının kendi kusuru olduğunu ileri sürmüştür.
Mahkemece, davanın kabulüne ilişkin karar Dairemizin 20.3.1989 tarihli kararında yazılı nedenerle bozulmuş, bozmaya uyularak bilikişiden rapor alınmış ve davanın kısmen kabulü ile (6.000.000) TL'nın dava tarihinden itibaren ticari faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1 - Mahkemenin kısa kararı ile gerekçeli kararı arasında çelişki olup kısa karara uygun gerekçeli kararı yazmak gerekirken bu hususa uyulmamış olması, ayrıca temerrüt tarihinin tespiti ile bu tarihten itibaren temerrüt faizine hükmedilmesi gereği açıklandığı halde, buna da uyulmadan karar verilmesi bozma nedeni ise de, davacı aleyhine olan bu hususları tekmyiz etmemiş olmakla bozma sebebi yapılamamış ve sadece bu usulsüzlüklere değinilmekle yetinilmiştir.
2 - Dairemiz bozama kararında 3091 sayılı yasanın 2 maddesi gereğince kısa vadeli borçlar için Merkez Bankasınca tespit edilen reeskont faizinin tespiti ile ve oranı belirtilerek faize hükmedilmesi gerektiği belirtilmiş olmasına rağmen infazı kabul olmayacak şekilde faize hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 2 nolu bentet yazılı nedenlerle davalının temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.