 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/9006
K: 1991/852
T: 11.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Adana Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 19.9.1989 tarih ve 2-42 sayılı hükmün temizen tetkiki taraf vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; müvekkili bankanın iskonto ve İştira Taahhütnamesine istinaden davalıya 22.8.1987 vadeli olarak 9.7.1987 tarihinde (250.000) TL kredi kullandırdığını, birikmiş faizleriyle alacaklarının (590.000) TL'ye baki olduğunu, davalının ödemekten kaçındığını ileri sürerek bu miktarın dava tarihinden itibaren % 92 faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı; taahhütnamenin borç içeren bir işlem niteliğinde olmadığını, davacı ödemesinin senet karşılığı olması gerekirken böyle olmadığını, borcun doğmadığını, faizin % 92 değil % 30 olması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, mübrez belgelere ve bilirkişiler raporuna nazaran davacı bankanın davalıya taahhütnameye istinaden (250.000) TL'yı 9.7.1987 tarihinde tediye fişiyle ödediği, davalının imzasını inkar etmediği gerekçesiyle (250.000) Tl'nın 9.7.1987 tarihinden itibaren % 30 faiziyle davalıdan tahsiline fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili ile davalı temyiz etmişlerdir.
1 - Uyuşmazlık kredi sözleşmesinden kaynaklanan tahsil davasına ilişkindir. Davalının temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddi gerekmiştir.
2 - Davacının temyizine gelince; davacı dava dilekçesinde % 92 faiz istemiş, mahkemece yasal faize hükmedilmiş ise de taraflar arasındaki ilişki ticari işletmeleriyle ilgili ticari iş niteliğinde olduğundan davacı lehine reeskont faizine hükmedilemek icap ederken yasal faize hükmedilmesi yerinde görülmediğinden hükmün bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle davalının temyiz itirazlarının reddiyle (2) nolu bentte açıklanan nedenle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 4200 lira temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 11.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.