 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/8846
K: 1991/778
T: 11.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Kiraz Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 23.12.1988 tarih ve 127-200 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili kooperatifin muhasebecisi ve yönetim kurulu üyeleri bulunan davalıların (1.298.487) lira depo açığına sebebiyet verdiklerini ileri sürerek bu paranın faizi ile birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, cevaplarında, istenilen miktarın para ve senetlerle ödendiğini belirterek davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen hüküm dairemizce davanın denetçiler tarafından açılması gerektiği, bu nedenle davacı vekiline denetçilerden vekaletname alması için süre verilmesi icabettiğinden) bahisle bozulması üzerine bozma ilamına uyulmuş, denetçilerden vekaletname alınmış ve toplanan delillere ve bilirkişi raporlarına göre tazminata esas meblağlar davalılar tarafından ödendiğinden esas yönden davanın reddine ödenen paraların ödenme tarihleri ile dava tarihleri arasında o tarihteki yasal faiz olan % 5 üzerinden faiz uygulanarak davalı taraftan tahsili ile davacıya verilmesine karar vermiştir.
Hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Yargılama aşamasında istenen zararın davalılar tarafından ödenmesi sebebiyle konusu kalmayan davanın sonuçlandırıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davanın açılmasına sebebiyet veren davalıların yargılama gideri ve vekalet ücreti ile sorumlu tutulması gerekirken davadan feragat varmışçasına davacının vekalet ücreti ve masrafla mülzem kılınması doğru olmamıştır. Davacı temyizinde kendi lehine vekalet ücreti hükmedilmediği için bir itiraz ileri sürmediğinden bir konu üzerinde durulmamıştır. Ancak davacı aleyhine vekalet ücreti ve masrafa hükmedilmesi doğru olmadığından bu yöne hasren hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.