 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/741
K: 1989/738
T: 10.02.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : (D.) Tüketim Malları Pazarlama A.Ş. ile (P.) Gıda Endüstri A.Ş. arasında çıkan davadan dolayı Ankara asliye 2. Ticaret Mahkemesince verilen 9.12.1987 tarih ve 879-1486 sayılı hükmü bozan dairenin 31.10.1988 gün ve 1979-6240 sayılı ilamı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili, vekiledeni ile davalı arasında mevcut distribütörlük sözleşmesinin 14.12.1985 tarihinde feshedildiğini, fesih protokolüne göre davalının 12 gün içinde stoklarındaki malların fatura fiyatı üzerinden teslimi, (D.) A.Ş.'nin (P.)'a olan 7.713.000 liranın tenzili suretiyle (P.)'ın borcunun hesaplanacağını, yapılan hesap sonucu 28.954.110,17 lirayı davalıdan defaten ödemesi gerektiği halde 7 aylık sürede peyderpey ödediğini, bu yüzden 7.367.812 lira faiz alacağı doğduğnun, yapılan takibe itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptaline ve bu miktar alacağın tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında, sözleşmenin feshedilip ibralaşıldığını, fesih protokolünde faiz ödeneceğinin kararlaştırılmadığını, alacağın aslının senetlerle ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalıdan 2.791.011 lira faiz isteyebileceğine dair verilen hüküm, Dairenin 31.10.1988 tarih ve 88/1979 - 6240 sayılı kararı ile protokolden sonra taraflar bir araya gelerek davacı alacağını, vadeli bono ve çeklerle almaya razı olduğuna ve faiz hakkını saklı tutmadığına nazaran artık protokol hükümlerine dayanarak, ödeme tarihinin geçtiğinden bahisle temerrüt faizi isteyemeyeceği gerekçesiyle bozulmuştur.
Davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Taraflar arasında düzenlenmiş 14.11.1985 tarihli fesih protokol hükümlerine göre, davacının stoklarındaki malları, davalının Mersin'deki fabrikasına 12 gün içinde teslim edeceği, 7.713.098 liralık iade faturası düşüldükten sonra bulunan ve taraflar arasında çekişmesiz 28.954.110 liranın teslimi sırasında defaten ödeneceği açıkça kabul edilmiştir. Bu durumda teslim ve bakiye borcu ödeme tarihi 26.11.1985 tarihidir. Davalı 13.1.1986 tarihinde 8.000.000. lira ödemiş ve bakiye 20.954.110.17 TL. borcu kalmıştır. Davacı 8.2.1986 tarihli bordro ile davalı tarafından verilen toplam 10.130.000 liralık çek ve senetleri ihtirazı kayıt koymadan almış ve alacak miktarı 10.824.110.17 TL.'ya düşmüştür. Davacı 10.2.1986 tarihli olup, 10.3.1986 tarihinde davalıya tebliğ edilen ihtarname ile 7 günlük süre vererek 20.954.110.17 liranın ödenmesini, aksi halde piyasa faizi ile birlikte tahsilinin isteneceğini bildirmiş ve davalı 12.3.1986 tarihli mektubu ile 18.4.1986 vadeli 5.000.000 lira ve 23.6.1986 vadeli 5.824.110 liralık senedi bakiye borcuna karşılık göndermiştir.
Bu durumda davalının bakiye 10.824.110.17 lira borcunu vadeli senetler vermek suretiyle fesihname hükümlerine göre zamanında ödemediği, hatta gönderilen ihtarnameye rağmen tediye etmediği anlaşılmıştır.
Gerek davalıya 10.2.1986 tarihinde gönderilen ihtarnamede ve gerekse davacının, davalı (P.) şirketine gönderdiği 25.3.1986 tarih ve 271 sayılı ve sözü edilen vadeli iki senedin alındığına dair yazıda bakiye borcun 14.11.1985 tarihli fesih protokolü hükümlerine göre defaten ödeneceğinin gerektiği hususu belirtilmiş olmasına nazaran, 10.824.110,17 liralık bakiye borç için temerrüt faizinin 26.11.1985 tarihinden senetlerin ödeme tarihine kadar geçen süre için istenebileceğinin kabulü gerekir. Ancak 3095 sayılı kanunun 2/3 üncü maddesi hükmü uyarınca temerrüt faizinin T.C. Merkez Bankasının kısa vadeli krediler için öngördüğü reeskont faizi oranına göre tayini icebederken iskonto haddi üzerinden hesaplanması doğru görülmemiş, davacının karar düzeltme isteminin kabulü ile bu değişik gerekçe ile hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile 31.10.1988 tarih ve 1988/1979-6240 sayılı bozma kararının kaldırılmasına, hükmün yukarıda belirtilen gerekçe ile BOZULMASINA, 10.2.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.