 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/5446
K: 1990/5923
T: 01.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 5. Ticaret Mahkemesince verilen hükmün temyizen tetkik davacı vekili tarafından istenmiş olmakla gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili müvekkili bankanın (50.124.519) liralık kredi alacağı için yaptığı icra takibine davalının haksız yere itiraz ettiğini ileri sürerek itirazın iptali ile inkar tazminatını davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, borçları bulunmadığını, takipte istenen % 54 faizin fahiş olduğunu bidirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme iddia, savunma, toplanan deliler ve banka kayıtları üzerinde yaptırdığı bilirkişi incelemesine göre davanın kısmen kabulü ile (49.91.720) liralık kısma vaki itirazın iptaline, takipte % 41.1 temerrüt faizi uygulanmasına, % 15 üzerinden (7.491.258) lira inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar vermiştir.
Hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Mahkeme kararında, temerrüt faizi ile ilgili belgede (ek sözleşmede) tarih bulunmadığı ve hangi kredi ilişkisi nedeniyle verildiği belli olmadığı gerekçesiyle bu belgeye dayalı faiz talebini yerinde görülmediği belirtilmiştir. oysa, temerrüt faizi ile ilgili ayrı bir sözleşmenin yapılmış olması, bu belgenin tüm kredi sözleşmelerini kapsadığının kabulünü gerektirir. Zira herhangi bir sözleşmeye hasredilse idi bu belgeye tarih konması icabederdi. O halde mahkemece temerrüt faizi ile ilgili tarihsiz belgenin (ek sözleşmenin) geçerli kabul edilerek ona göre temerüt faizi oranının belirlenmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilini temyiz itirazlarını kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 1.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
