 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/5283
K: 1990/5352
T: 10.09.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye 4. Ticaret Mahkemesi'nce verilen 17.4.1989 tarih ve 565-209 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenilmekle gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili müvekkili bankanın dava dışı bir şahsa kullandırdığı kredinin teminatını oluşturmak üzere davalının taşınmaz malını (2.850.000,- TL) limitle davacı lehine ipotek ettiğini, ipotek limitinin çok üzerinde bulunan kredi alacağının ödenmemesi üzerine (2.850.000,- TL) alacağın fer'ileriyle birlikte tahsili için ipoteğin paraya çevrilmesi yoluyla icra takibine girişildiğini, davalının itirazı üzerine takibin durduğunu ileri sürerek mezkür alacağın yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında borcun zamanaşımına uğradığını, ipoteğin kurulduğu tarihteki mevzuata göre bankaların kredi mukabilinde asli ipotek olmasının geçersiz olduğunu, kaldı ki davalı ipotek yükümlüsünün sorumluluğunun ipotek limitini aşamayacağını ve bu limitin dışında faizden sorumlu tutulamayacağını savunmuştur.
Mahkemece davacı bankanın kredi borçlusu dava dışı Ç.'den (20.089.808,- TL) alacaklı olduğunun bilirkişi incelemesiyle saptandığı, adı geçenin ölümü üzerine mirasçılarının mirası reddetmeleri ve terekenin resmi tasfiyesi sonucu bu alacağın tahsil edilemediği, ipoteğin dava konusu alacağı kapsar nitelikte kurulduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davalı taraf dava dışı bir şahsın kullanacağı kredinin teminatını oluşturmak üzere taşınmazın üzerinde davacı banka yararına (2.850.000,- TL.) limitli bir üst sınır ipoteği tesis etmiştir. Dairemizin 23.2.1988 tarih ve E. 1987/7882, K. 1988/1037 sayılı içtihadında (YKD Temmuz - 1988, sh: 946) ve H.G.K.'nun 24.5.1989 gün ve E., 1989/11-294, K. 1989/378 sayılı içtihadında (YKD Ocak - 1990, sh: 11) belirtildiği üzere, gerek ana para borcu gerekse buna eklenen fer'i borçların toplamı üst sınır ipoteğinin kurulmasına ilişkin sözleşmede gösterilen azami meblağı aşacak şekilde ipotek yükümlüsünden istenemez. Borçlu olmadığı bir alacağı temin için taşınmazın üzerinde ipotek tesis ettiren davalının yükümlülüğü asıl borçlunun ödemediği borcun ipotekli taşınmazın icraen satılmasına katlanmaktan ibaret olup, bir para borcundan dolayı şahsen sorumlu olmadığından temerrüde düşmesinden ve temerrüt faiziyle sorumlu olmasından da sözedilemez.
Şu halde davalıdan İpotek limiti olan (2.850.000,- TL)nın tahsiline hüküm kurulmakla yetinilemesi icap ederken yazılı olduğu şekilde hükmolunan bu miktara dava tarihinden itibaren gecikme faizi yürütülmesine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bendde yazılı nedenlerle sair temyiz itirazlarının reddine, hükmün (2) nolu bendde gösterilen nedenle temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 10.9.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.