 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/5226
K: 1989/2116
T: 10.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir 8. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 29.3.1988 tarih ve 321-231 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı ve davalılardan Cafer ve Belediye vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili, müvekkillerinin murisinin davalılara ait araçların meydana getirdiği trafik kazası sonucu öldüğünü desteğinden yoksun kaldıklarını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere şimdilik eşi Nalan için (6.000.000) TL. maddi (2.000.000) TL. manevi, oğlu Erden için (4.000.000) TL. maddi ve (3.000.000) TL. manevi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar kusura ve tazminat miktarına itiraz etmişlerdir.
Mahkemece iddia, savunmalar, ilgili dosya, belgeler ve bilirkişi raporlarına göre davacının sigorta şirketinden aldığı (250.000) TL.'nın da tenzili ile talebe göre Nalan için (5.750.000) TL. maddi (200.000) TL. manevi oğlu Erden için (4.000.000) TL. maddi (200.000) TL. manevi tazminatın davalılardan kusurlarına göre müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalılardan belediye ile şoförü Cafer vekilleri temyiz etmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre ve mahkemece alınan ikinci ve üçüncü bilirkişi raporlarındaki miktarlar istemden fazla olduğuna göre fazlalığın ne olduğu açıldığı takdirde ek davada tartışılacağı cihetle davalıların temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davacıların temyizine gelince davacı tarafın murislerinin ölümünden duydukları elem ve üzüntü tarafların ekonomik ve sosyal durumları paranın satın alma gücü gözetildiğinde davacıların zaten ılımlı olan manevi tazminat istemlerinin aynen kabulü gerekirken yazılı olduğu şekilde çok az manevi tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 nolu bentte yazılı nedenlerle davalıların temyiz itirazlarının reddine 2 nolu bentte yazılı nedenlerle hükmün temyiz eden davacılar yararına BOZULMASINA, 10.5.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.