 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/4320
K: 1990/5168
T: 28.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.04.1988 tarih ve 616-402 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; davalının aldığı ihtiyati haciz kararı üzerine müvekkiline ait çeşitli gayrimenkullarin teminat olarak gösterildiğini, daha sonra ihtiyati haciz kararının kaldırıldığını belirterek ticaretle uğraşan müvekkilinin haksız ihtiyati haciz nedeniyle uğradığı zarar karşılığı şimdilik (5.000.000) lira maddi, (5.000.000 lira manevi tazminatın faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, alacağını müvekkiline temlik eden şirket ile davacının ortağı olduğu şirket arasındaki sözleşmenin ifasının teminat olarak davacının senet verdiğini, karşı tarafın sözleşmeyi ifaden kaçınması nedeniyle senede dayalı olarak ihtiyati haciz kararı alındığını, henüz ihtilafın esasına girilmediğini, bir hakkın kullanılmasının tazminatı gerektirmeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre, yabancı firma tarafından davacıya gönderildiği iddia olunan paranın geri alınmasını temin amacıyla ihtiyati haciz kararı alındığı, bu konuda henüz kesin bir hüküm verilmediği gibi davalının bu nedenle ihtiyati haciz kararı alınmasının haksızlığının sübuta ermediği, hakem tayini davasının redinin hakkın varlığını inkar mahiyetinde bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizilk bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün (ONANMASINA), aşağıda yazılı bakiye 2.500 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 28.06.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.