 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/4176
K: 1990/4972
T: 21.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 3. Ticaret Mahkemesince verilen 1.3.1989 tarih ve 522-100 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı asil tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, davalı kooperatifin üyesi olan müvekkilinin akçalı yükümlülüklerini yerine getirmediği gerekçesiyle yönetim kurulunun 24.2.1988 tarihli kaarıyla üyelikten ihraç edildiğini, ihraç kararına yapılan itirazın genel kurulca 26.6.1988 tarihli toplantıda reddedildiğini, müvekkilinin gönderdiği aracıya süre tanıyan davalının bunu nazara almadığı gibi müvekkilini genel kurula davet etmediğini, ihracın yasaya aykırı olduğunu, iddia ederek, ihraca ilişkinyönetim kurulu kararının iptalini dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiş, duruşmalara da katılmamıştır.
Mahkemece; iddiaya, mübrez belgelere, bilirkişi incelemesine nazaran, davacıya yapılan iki ihtarın faklı rakamlar içermesi nedeniyle yasal olmayan yönetim kurulunun 24.2.1988 tarihli ihraca ilişkin kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı davalı temsilcisi temyiz etmiştir.
Yargıtayın yerleşmiş içtihatlarına göre ödemelerin yapılmasından dolayı ortaklıktan çıkarma işlemi için kooperatif ana sözleşmesi ve Kooperatifler Kanununun 27. maddesine uygun olarak ve her iki ihtar yazısında aynı miktar borç bildirilmek suretiyle tebliğat yapılması gereği benimsenmiş ise de, ilk ihtar yazısında davacının Kasım 1987 tarihine kadar ödemesi gereken miktar ile, Ekim 1987 ayı dahil, ödediği miktar tenzil edilerek borcunun miktarı açıklanmış ve 2. ihtar yazısında ise, Aralık 1987 ayı dahil, ödenmesi gereken miktar ile o gün ekadar davacının ödediği miktar gösterilerek borç miktarı belirtilmiş, verilen 1 aylık süre içinde davacı tarafından en az ilk ihtarnamede gösterilen 592.000 TL.'lik borç ödenmek gerekirken hiç ödeme yapılmamış olduğundan, davanın reddi gerekirken kabulü doğru olmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 21.6.1990 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Davalı kooperatif trafından davacıya yapılan ihtarlar, hem kapsadığı aylar itibariyle, hem de mitar itibariyle değişik olup, yerleşmiş Dairemiz İçtihatları gereğince, aynı süre ve miktar içinde çekilmediklerinden ikinci ihtarın, ikinci ihtar netilğini kazanamıyacaına göre mahkemenin ihraç kararının iptal etmesi doğru olup hükmün onanması gerekirken boulması yönend oluşan çoğunluğun görüşüne karşıyım.