Taraflar arasındaki davadan dolayı, (İstanbul Asliye 2. Ticaret Mahkemesi)nce verilen 9.3.1989 tarih ve 206–199 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği konuşulup düşünüldü:

 

Davacı vekili, kot pantolon piyasasında davacı dahil bir çok firma tarafından kullanılan (CONTİ) sözcüğünün davalı tarafça (CONTİ R......Ö....T.M.) şeklinde marka olarak tescil ettirildiğini, Türkiye'de imal olunan emtianın yabancı ülkelerde imal olunduğu sanısını ve intibaını uyandıran ve bu nedenle halkı aldatacak mahiyette olan veya ticaret aleminde herkes tarafından kullanılan isimlerin Markalar Kanununun 5 ve 6. maddeleri uyarınca marka olarak tescil edilmeyeceğini ileri sürerek, mezkur markanın iptalini talep etmiştir.

 

Davalı vekili cevabında, müvekkilinin kot giyim eşyası imalat vepazarlamasında 1983 yılından beri kullanıp meşhur ettiği dava konusu markayı usulüne uygun olarak 17.9.1986 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere tescil ettirdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.

 

Mahkemece, 17.3.1997 tarihinde kurulan ilk hükümde dava konusu markanın davalı adına 28.2.1986 tarihinde tescil edildiği,davanın ise Markalar Kanununun 15/f.Il maddesinde Öngörülen (6) aylık hak düşürücü süreden sonra açıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

 

Davacı vekilince temyiz edilen hüküm Dairemizin 21.10.1987 gün 2698-5558 sayılı ilamıyla (nizalı markanın 17.9.1986'da tescil edildiği ve davanın 2.12.1986'da açıldığı, bu durumda (6) aylık süre geçmeden açılan davanın esasına girilmesi icap ettiği) gerekçesiyle bozulmuş; davalı vekilinin karar düzeltme talebi Dairemizin 29.1.1988 gün, 8912-395 sayılı ilamında gösterilen nedenlerle reddedilmiştir.

 

Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonunda kot pantolon piyasasında taraflar dahil bir çok imalatçı tarafından kullanılan (CONTI) sözcüğünün Markalar Kanununun 6/b maddesine göre marka olarak tescil edilemeyeceği, kaldı ki ünlü bir İtalyan futbolcusunun soyadı olup Türkçe olmayan bu sözcüğün halkı aldatıcı mahiyeti itibariyle Markalar Kanununun 5/b maddesi hükmü itibariyle de tescilinin yasak olduğu gerekçesiyle dava konusu markanın iptaline karar verilmiştir.

 

Hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.

 

Davacı, 551 sayılı Markalar Kanununun 5 ve 6. maddeleri hükümleri uyarınca marka olarak tescili yasak olan bir sözcüğü davalının adına tescil ettirdiğini ileri sürerek markanın iptalini talep etmiştir.

 

Tescilli bir markanın mahkeme kararıyla iptal ve terkininin hangi hallerde istenebileceği Markalar Kanununun 50. maddesinde gösterilmiş olup Markalar Kanununun 5 ve 6. maddelerine aykırı olarak tescil edilmiş kolma keyfiyeti bu haller arasında sayılmış değildir.

 

Öte yandan, tescilli bir markanın hükmen iptali Markalar Kanununun 15/ 1.11 maddesine göre de istenebilirse de olayımızda bu madde hükmüne temas eden bir iddia ve talep ileri sürülmemiştir.

 

Markalar Kanununun 5 ve 6. maddelerinde öngörülen tescil yasakları tescil makamına, diğer bir deyişle Sanayi ve Ticaret Bakanlığı Sınai Mülkiyet Dairesi Başkanlığı'na hitap etmekte olup yasaklanmış bir işaret veya sözcüğün her nasılsa marka olarak tescil edilmiş olması bu tescilden dolayı menfaatleri helal dar olan üçüncü kişilere hukuk mahkemesinde markayı tescil ettirene karşı iptal ve terkin davası açma hakkını bahşetmez. Bu durumda, tescil edilen markanın Markalar Kanununun 5 ve 6. maddelerine göre tescilinin caiz olmadığını ve böyle bir tescilden dolayı zarar gördüğünü ileri süren ilgilinin yasaya aykırı markanın terkinini ilgili Bakanlıktan istemesi ve bu talebinin reddi halinde idari yargı yerinde iptal davası açması mümkün değildir.

 

Mahkemece, Markalar Kanununa göre davacının adli yargıda böyle bir dava açma hakkı olmaması nedeniyle davanın reddi cihetine gidilmek gerekirken, işin esasına girilip markanın iptaline karar verilmesi usule aykırı olup hükmün bu nedenle bozulması icap etmiştir.

 

S o n u ç Yukarda açıklanan nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına (BOZULMASINA), 100.000 TL. duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 28.12.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972