 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/3895
K: 1989/3911
T: 26.06.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 27.2.1989 tarih ve 737-114 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili dilekçesinde, müvekkilinin davalı bankanın Londra Şubesine (10.500) paund yatırdığını, parasını çekmek istediğinde (4.600) paundunu ödemediklerini ileri sürerek, (4.600) paundun faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, yetki itirazıyla birlikte, yatırılan paranın (5900) paund olduğunu ileri sürerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere, alınan bilirkişi raporuna, banka kayıtlarına göre yatırılan paranın (5.900) paund olup çarpım hatasından (10.500) paund yazıldığı kabul edilerek, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekilince temyizi üzerine, Dairemizin 12.4.1988 tarih ve 1988/284-2268 sayılı ilamı ile, davanın kabulü gerektiği belirtilerek bozulmasına karar verilmiş, bozma ilamı kesinleşmiştir.
Bozma ilamına uyan mahkemece, Merkez Bankası cevabi yazısına göre, (4600) paundun dava tarihi itibariyle karşılığı olan (2.491.692.TL.) temerrüt tarihinden itibaren dava tarihine kadar işlemiş (115.171.-TL.) faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, asıl para üzerinden dava tarihi itibariyle % 52 faiz yürütülmesine karar verilmiştir.
Hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve dövizle mevduat hesabı açılmasında müşterinin talebi üzerine bankanın yine dövizle ödeme mükellefiyeti mevcut olmasına bunun B.K.83/2 deki aynen ödeme şartının mevcudiyeti demek olmasına bu durumda dövizle ödeme talebinin B.K.83. maddesine uygun bulunmasına, ancak davacının keşide ettiği ihtarnamede, 15 gün zarfında Türk Parası olarak ödenmesini istemiş bulunmasına göre kendini bu beyanı ile bağlamış bulunduğundan mahkemece Türk Parası olarak hüküm kurulmasında bu nedenle bir usulsüzlük bulunmadığından davacının temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 3.500.- lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 26.6.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.