 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/3107
K: 1990/6903
T: 26.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Adana Asliye 4. Hukuk Mahkemesince verilen (...) hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş olmakla (...) işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; davalı şirkete kullandırılan vadeli ihracat taahhütlerinin, mücbir sebep belgelerinin Merkez Bankasınca geçersiz sayılması nedeniyle müvekkili bankadan (5.198.492) lira tahsil edildiğini, diğer davalı Mustafa'nı müşterek borçlu ve müteselsil kefil olduğunu, borcun ödenmemesi üzerine faiz ve giderler ile birlikte toplam (6.325.148) liranın tahsili için giriştikleri icra takibine davalılarına itiraz ettiklerini ileri sürerek itirazların iptali ile icra inkar tazminatının tahsili talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; davacı banka tarafından tanınan ek süre içiresinde müvekkili şirketin bakiye ihracaatın tümünü gerçekleştirdiğini ve hesapların kapatıldığını, davacı ile Merkez Bankası arasındaki ilişkin müvekkilini ilgilendirmeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, makul olmayan müçbir sebep üzerine isteği üzerine gerekli araştırmayı yapmaksızın ek süre veren davacı bankanın kendi eyleminden dolayı uğradığı zararı başkasına yükleyemeyeceği gerekçesiyle davanın redidine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Taraflar arasında düzenelenen Genel Kredi Sözleşmesinin 29/2-c. maddesinde (müşteri ayrıca bu kredi veya diğer krediler ile ilgili herhangi bir anlaşmazlığın ortaya çıkması +alinde T.C. Merkez Bankası'nın bu yüzden, Bankadan tahsil ettiği tutarları da derhal nakten Bankaya ödemeyi kabul ve taahhüt eder) hükmünün bulunmasına, davacı aracı Bankanın kabul edip Merkez Bankasınca kabul edilmeyen mücbir sebeple süre uzatımını da bu madde kapsamında bulunmasına göre, davalının hakkı varsa tebliğ hükümleri çerçevesinde T.C.Merkez Bankasına rücu hakkı mahfuz kalmak kaydıyle davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, (...) 26.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.