 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/298
K: 1989/2358
T: 17.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 4. Ticaret Mahkemesince verilen 9.11.1988 tarih ve 220-786 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müflis Çetin Mobilya A.Ş.hakkında iflas tasfiye işlemlerinin devam ettiğini, müvekkilinin de alacağının kesinleşerek sıra cetveline kaydedildiğini, davalı bankanın müflis şirketle arasındaki ikraz sözleşmesine dayanarak kur farkından (104.391.054) TL. daha alacaklı olduğu yolundaki talebi iflas idaresince kabul edilerek kaydedildiğini, oysa davalının söz konusu farkı Merkez Bankasına ödediğini kanıtanması gerektiği gibi ödemiş olsa bile kredi sözleşmesi uyarınca ödeme 1991 yılına kadar yapılacağından böyle bir alacağın vadesinden önce ödenmesi durumunda peşin faizin hesaplanarak borçtan düşürmesi gerektiğini ileri sürerek davalı bankanın alacağının listeden çıkartılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında alacağın müfile şiretle aktedilen ikrar sözleşmesi hükümlerinden kaynaklandığını ve Merkez Bankasına transferlerinin yapıldığını, iflas tarihi ile 31.12.1987 tarihi arasındaki döviz kurunda meydana gelen değişiklik sebebiyle dava konusu alacağın ortaya çıktığını, 31.12.1987 den sonra yapılacak transferlerden doğacak kur farkının dahil edilmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, taraflar arasındaki alacağın tarihi şarta bağlanmamış olmasına göre İİK.nun 197. maddesinin tatbik kabiliyeti olmadığı, davalı bankanın alacağının iflas tarihindeki döviz kuru esas alınarak hesaplama yapılması gerektiği, buna göre davalı bankanın (24.019.160.40) TL. daha alacaklı bulunduğu gerekçesiyle bakiye (16.0371.893) TL.'nın sıra cetvelinden çıkartılmasına karar verilmiştir. Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılarak kararın dayandığı delillerle sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunamamasına ve davalının kaydını yaptırdığı alacaklar müflis şirketin iflasından sonra doğmuş alacak niteliğinde bulunduğundan iflas yasasına kaydı mümkün olmayıp bu nedenle tasfiyeden sonra müflis şirkete davalının müracaat hakkı saklı kalmak üzere davalının temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyel usul ve kanuna uygun bulunma hükmün 17.4.1989 tarihinde (ONANMASINA), oybirliğiyle karar verildi.