 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1989/1058
K: 1990/1293
T: 01.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Edirne Asliye 1. Hukuk Mahkemesince verilen 6.12.1988 tarih ve 461-421 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili müvekkilinin davalının banka kredisi kullanabilmesi için davalı emrine her biri (2.500.000.-TL.) lık dört adet hatır bonosu imzaladığını, davalının bu bonolardan ikisini vadelerinde bankaya ödeyip geri aldığını ve davacıya iade ettiğini, ancak davalının bu bonolardan birini icra takibine koyduğuna ileri sürerek müvekkilinin takip konusu (2.500.000.-TL.)-lık bonodan dolayı davalıya borçlu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında tarafların evvelce ortaklaşa kömür deposi işlettiklerini, davalının nizalı bonoya karşılık işyerindeki hissesini davacıya devrettiğini savunmuştur.
Mahkemece hatır iddiasını ispat için yazılı delili bulunmayan davacının davalıya yemin teklif ettiği, davalının tebliğ edilen yemin davetiyesine rağmen ve geçerli bir özür bildirmeksizin çağırıldığı celseye gelmediği, bu durumda davalının iddia olunan vakıaları ikrar etmiş sayıldığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - HUMK.nun 337/f.II maddesi hükmüne göre yemin davetiyesine yemin konusu hususların açıkça yazılması gerekir. Oysa davalıya gönderilen yemin davetiyesinde davalının hangi hususlar (vakıalar) hakkında yemine çağırıldığı belirtilmemiştir. Usulsüz yemin davetiyesi üzerine yeminin eda edileceği duruşmaya gelmeyen davalının iddia olunan vakıaları ikrar etmiş sayılması ve buna dayanılarak davanın kabulü cihetine gidilmesi usule aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle sair temyiz itirazlarının reddine, hükmün (2) nolu bentte açıklanan nedenle temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, 1.3.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.