DAVA : Temcan Türkiye Elektromekanik San.A.Ş. ile T.İmar Bankası Ank.Şb. Md. arasında çıkan davadan dolayı Ankara Asliye 3. Ticaret Mahkemesince verilen 27.10.1986 gün ve 167-426 sayılı hükmü onayan dairenin 22.6.1988 gün ve 4477-4202 sayılı ilamı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

 

KARAR : Davacı vekili müvekkilini muhatabı olduğu (2.000.000) liralık avans teminat mektubunun paraya çevrilmesi davalıdan istenildiği halde davalı bankanın bundan imtina ettiğini ileri sürerek mektup bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili davanın reddini istemiştir.

Mahkemece davanın kabulüne dair tessis edilen karar Dairemizce onanması üzerine davalı vekili bu defa karar düzeltme isteminde bulunmuştur.

Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere davalı bankaca dava dışı Rona A.Ş. yararına davacıya hitaben verilmiş avans teminat mektubunun davacı tarafından paraya çevrilmesin istemine davalı bankanın uymadığı ileri sürülerek mektup bedelinin davalı bankadan tahsili talep ve dava edilmiştir. Davalı banka vekili istemden önce davacı ile mektup lehtarı arasında görülüp, sonuçlanan davada teminat mektubunun kararla serbest bırakıldığını, bu nedenle mektup bedelinin artık bankadan istenemeyeceği savunalarak davanın reddine karar verilmesi istenilmiştir.

Gerçekten de mektup lehtarı müteahhit firma olan Rona a.Ş. ile aynı mektubun muhatabı iş sahibi bu davanın davacısı olan Tomsas A.Ş. arasında görülen önceki davada mahkemece verilen ve taraflarca temyiz edilmeyerek kesinleşen 29.11.1985 tarihli kararın hüküm fıkrasında dava dışı Rona A.Ş. yararına teminat mektubunun serbest bırakılmasına karar verilmişse de, aynı hüküm fıkrasında davacı mektup muhatabının avanstan dolayı (1.295.397) lira bakiye alacaklı olduğu saptanmış bulunmaktadır. Dava konusu teminat mektubu da bu avansın teminatı olarak verildiğine göre, mahkemenin bu kararı avans teminat mektubunun bu miktarla sınırlı olarak geçerli olduğunun kabul edilmek istendiği sonucu çıkmaktadır. O halde, davacı teminat mektubu muhatabın kesinleşmiş bu mahkeme ilamına göre, ancak bu miktar ile yine aynı mektuptaki taahhüt gereğince istem tarihinden itibaren kanun temerrüt faizini bankadan istemesi mümkündür. Yoksa olayda olduğu gibi, kesinleşmiş mahkeme kararı hilafına sanki teminat mektubunun tamamından alacaklı imiş gibi bu miktar ve onun faizini isteyemez. Davalı mektup keşidecisi bankanın kendisine iletilen mahkeme ilanına dayanarak mektup muhatabına karşı böyle bir defi ileri sürmesi mümkün olduğu dikkate alınmadan ve hüküm fıkrasında iltibasa meydan veren şekilde (704.000) lira davacı borcunun icrada nasara alınmasına şeklinde karar verilmesi de isabetli görülmediğinden davalı banka vekilinin bu yöne ilişen karar düzeltme istemleri yerinde görülerek kabulü cihetine gidilmiştir.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı banka vekilinin karar düzeltme istemek yerinde görüldüğünden kararın onanmasına ilişkin Dairemizin 22.6.1988 gün ve 1988/4477-4202 sayılı kararın kaldırılarak hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin, temyiz ilam ve karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 25.11.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972