 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/7296
K: 1988/6890
T: 18.11.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mustafa ile .... Mermer San. A.Ş. arasında çıkan davadan dolayı, (İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi)nce verilen 15.7.1986 gün ve 386-624 sayılı hükmü onayan Dairenin 13.6.1988 gün ve 4203 - 3889 sayılı ilamı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalı hakkında iflas yolu ile yaptığı takibin kesinleştiğini ileri sürerek depo kararıyla ödeme yapılmadığı takdirde davalının iflasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davayı kabul etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne dair tesis edilen karar Dairemizce onanması üzerine davacı vekili bu defa karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere ve davalı vekili vekaletnamedeki özel yetkisine dayanarak davayı kabul etmiş ve depo kararında belirtilen paranın da ödenmeyeceğini bildirmiş bulunmasına göre, davalı vekilinin hiç bir hukuki dayanağı bulunmayan karar düzeltme isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE alınması gereken 5000 lira karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan mahsubuna ve HUMK.nun 442. maddesi uyarınca takdiren 9000 lira para cezasının karar düzeltme isteminde bulunan davalıdan alınmasına, ayrıca davalı vekili vekaletnamesindeki özel yetkiye dayanarak davayı kabul ettiği halde, hiçbir yasal sebep göstermeden temyiz ve karar düzeltme isteminde bulunduğu anlaşıldığından bu durumda davalı vekilinin HUMK.nun 444. maddesi yollaması ile aynı Yasanın 422. maddesi anlamında temyiz hakkını kötü niyetle kullandığına kanaat getirildiğinden ayrıca 9000 lira para cezasının adı geçen avukattan HUMK.nun 444. maddesi uyarınca alınmasına, 18.11.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.