 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/7238
K: 1989/2676
T: 01.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.4.1988 tarih ve 793-262 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışından keşide edilen toplam (125.000) D. Marklık 4 adet çekin bedelini Türk lirası olarak davalının verdiği talimata göre ödediğini, çeklerin yurt dışındaki bankada karşılığının olmadığının bildirildiğini, davalının imzaladığı taahhütname ile aldığı çekler bedelini müvekkili bankaya ödeyeceğini kabul etmesine rağmen ödemediğini, yapılan icra takibine de itiraz ettiğini iddia ederek, itirazın iptaline ve inkar tazminatına karar verilmesini istemiş, duruşmada yaptığı açıklama ile de (42.852.320,06) TL alacağını % 64 faiziyle birlikte davalıdan tahsilini istemiş, davanın alacağın tahsili davası olduğunu bildirmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin sadece 8.3.1984 tarihli (30.000) D. Marklık çeki bankaya verdiğini ve bu çekle ilgili taahhütname imzaladığını, diğer çeklerden haberi olmadığını ve diğer üç çekiş taahhütnameye sonradan eklendiğini, çekler bedelinin dava dışı H.G. hesabına yatırılarak bu şahsa ödendiğini, davanın bu şahsa karşı açılması gerektiğini, olayda davacının kusurlu olduğunu, çünkü muhatap bankadan daha önce çekin karşılığının olduğunun bildirildiğini, istenen faiz oranının fazla olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia ve savunmaya, bilirkişi kurulu raporuna ve toplanan kanıtlara nazaran davalının ibraz edilen taahhütname uyarınca sorumlu bulunduğu gerekçesiyle (30.731.268) TL'nın 1.10.1985 tarihinden itibaren % 64 faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazla istemini reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davacının alacağı iki kalemden oluşmaktadır. 1. kalem asıl alacak miktarı olup, 2. kalem ise birikmiş temerrüt faizi alacağıdır. Davacı bankanın, davalı yanca bankaya iştira edilen çekler nedeniyle asıl alacak miktarının (15.161.350) TL olduğu bilirkişi raporu ile doğru olarak belirlenmiş ise de, davacı bankanın çekler bedelini ödeme tarihinden dava tarihine kadar geçen zaman için isteyebileceği birikmiş faiz oranın, gerekçesi ve dayanağı gösterilmeden davacının talebi gibi % 64 faiz oranı üzerinden hesaplama yapıldığı anlaşılmıştır Davacının asıl alacak miktarı olan (15.161.350) TL'na uygulanacak faizi oranının ödeme tarihinden dava tarihine kadar geçen zaman içerisinde değişip değişmediği, değişmiş ise değişen oranlar belirlenerek birikmiş faiz miktarının hesaplanması gerekirken bu husus belirlenmeden Yargıtay denetimine imkan vermeyecek şekilde bilirkişi hesabına dayanılarak birikmiş faize hükmedilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
3 - Mahkemece davacı alacağı olarak asıl alacak miktarı (15.161.350) TL, birikmiş temerrüt faizi alacağı (15.116.425) Tl ve Banka Muamele Vergisi alacağı (543.493) TL olarak kabul edilip toplam (30.731.268) Tl alacağın tümüne % 64 temerrüt faizi uygulanmıştır. Davacı alacağının tümü içerisinde (15.116.425) TL'lık bölüm birikmiş temerrüt faizi alacağıdır. B.K. nun 104/son maddesi uyarınca temerrüt faizine faiz yürütülecek şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle de davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine (2) ve (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulüyle hükmün davalı yararına b o z u l m a s ı n a , ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 1.5.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.