 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/717
K: 1988/5115
T: 19.09.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Felahiye Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 11.51987 tarih ve 2 - 66 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı ve mukabil davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı vekili; trafik kazası nedeniyle müvekkilinin aracında oluşan 300.000 lira zararın dava tarihinden itibaren davalıdan faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevabında kusur ve zarar miktarına itiraz etmiş, zararlarının muhsubunu istemiş bilahare açtığı karşı davada 242.000 liranın davacı (karşı davalıdan) tahsilini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere; alınan bilirkişi raporuna dayanılarak (229.600) liranın davalıdan tahsiline, (242.000) liranın ise davacı (mukabil davalı) dan alınarak davalı (mukabil davacı) ya verilmesine karar verilmiştir.
Hüküm davacı (mukabil davalı) vekilince temyiz edilmiştir.
1 - (....)
2 - Taraflara ait vasıtaların çarpışması sonucu oluşan zarar miktarından kural olarak her iki yanın olaydaki kusur nispetleri arasında indirim yapılarak zararın belirlenmesi gerekir. Mahkemece belirlenen zarar miktarından tarafların kusur oranında indirim yapılmaması doğru değildir. Davada davalı (mukabil davacı) (Z.)'nın temyizi bulunmadığı da nazara alınarak bu kişinin aracında meydana gelen zarardan kusur indirimi yapılması gerekirken zararın tümünün karar altına alınması doğru görülmemiştir.
3 - Davalı (mukabil davacı) (Z.), kamyonunda oluşan hasarın (142.000) lira olduğunu belirttiği halde, mahkemece alınan bilirkişi raporunda bu zarar kalemi (192.500) lira olarak bulunmuş ve HUMK.'nun 74 üncü maddesi hilafına talep aşılmıştır. Mahkemece davacı (mukabil davalı) (Z.)'nın hasar talebi (142.00) lira üzerinden değerlendirilmek gerekirken (192.500) liraya hükmedilmesi ve bu şekilde talebinin aşılması doğru görülmemiştir.
4 - Davacı (A.D.)'ın, (50.000) lira işten kalma zararı ve dava tarihinden itibaren % 30 kanuni faiz talebi dava dilekçesinde mevcut olduğu halde işten kalma zararının incelenip verilmemesi ve faize de hükmedilmemiş olması keza doğru bulunmadığından hükmün mümeyyiz davacı (mukabil davalı) (A.D) yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 no'lu bentte yazılı nedenlerle davacı (mukabil davalı)vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine 2,3 ve 4 no'lu bentlerde gösterilen nedenlerle hükmün davacı (mukabil davalı) (A.D.) yararına BOZULMASINA, 19.9.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.