 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/6240
K: 1989/3084
T: 23.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 2.Ticaret Mahkemesince verilen 12.5.1988 tarih ve 428-358 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen 23.5.1989 gününde taraf avukatları tebligata rağmen gelmediğinden tetkikatın evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar tarafından ayrı ayrı açılan ve birleştirilerek yürütülen davada, davacılar vekili müvekkillerinin ortağı bulunduğu davalı şirketin 31.3.1987 tarihli olağan genel kurul toplantısında müvekkillerinin muhalefetine rağmen 1986 yılı karının dağıtılmayarak olağanüstü ihtiyaçlara ayrıldığını karın % 10 nun kurucu paylara dağıtılması gerekirken, kurucu paylara da kar dağıtımı yapılmadığını bu kararın yasa ve sözleşme hükümlerine aykırı olduğunu genel kurulda kar payı dağıtılmamasına dair alınan kararın iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirkete ait fabrika binasının ve çatısının hasara uğrandığını, bu nedenle işin durdurulduğunu, çıkarılan işçilere kıdem tazminatı ödendiğini, makinaların yenilenmesi gerektiğini müvekkilinin finansman zorluğuna girdiğini genel kurulda kar dağıtılmamasına dair alınan kararın ana sözleşme hükümlerine uygun bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia ve savunmaya, bilirkişi raporuna ve toplanan kanıtlara nazaran TTK. 385. maddesi hükmüne ve ana sözleşme hükümlerine aykırı olarak müktesep hakları ihlal edecek nitelikte bulunduğu gerekçesiyle kar dağıtılmamasına ilişkin 31.3.1987 tarihli genel kurul toplantısında alınan kararın iptaline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, taraf vekilleri gelmediklerinden davacı vekiline vekalet ücreti takdirine yer olmadığına, aşağıda yazılı fazla alınan 2200 lira harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 23.5.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.