 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/5603
K: 1989/1805
T: 21.03.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesi)nce verilen 20.4.1988 tarih ve 439-293 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili taraflar arasındaki alış-veriş anlaşması uyarınca müvekkilinin ödemelerini eksiksiz olarak yapmasına rağmen davalının alacaklı olduğundan bahisle icra takibine giriştiğini ileri sürerek müvekkilinin, davalıya (1.900.000) TL. borçlu olmadığının tesbitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, davacının aldığı maldan dolayı bakiye (1.238.769) TL. borçlu bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalı defterlerindeki kayıtlara göre davacının borcu bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddini istemiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, hakimin taraflardan birine yemin teklifini hatırlatabilmesi için (HUMK. 355) iddia olunan hususun kat'i deliller ile ispat edilememiş olması veya gösterilen delillerin hüküm verilecek derecede kanaat hasıl etmemesi gerekmesine HUMK. 356), oysa davacının iddiasının davalının defter kayıtları ile kesin şekilde sabit bulunmasına, bu kaydın aksini yani para ödenmediği halde kayıt düşülmüş bulunduğunu davalının ispat etmesi icap etmesine yazılı bir delil ibraz edemeyen davalının HUMK.nun 344. maddesi gereğince yine bir delil olan yemini kendisinin teklif etmesi gerekmesine, bu kat'i yemini mahkemenin hatırlatma mecburiyeti bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 24.800 lira duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bakiye 46.000 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 21.3.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.