 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/5363
K: 1989/2498
T: 24.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 12.4.1988 tarih ve 272-273 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili dilekçesinde, davalı şirketin %40 hissesi sahibi olduklarını, T.T.K. 366 maddesine göre olağanüstü genel kurul gündemine (7) adet ek gündem maddesi eklenmesi taleplerinin kabul edilmediğini, hisse senetlerinin Tarişbank'ta muhafaza edildiğini ileri sürerek T.T.K. 367 maddesine göre mahkemece karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair kararının tavzihi amacıyla başvuran davalı, gündeme eklenmesine karar verilen konuların neler olduğunun ayrı ayrı ilamda belirtilmesi gerektiği, davacıların senetlerinin muteber bir bankaya yatırılmış olduğuna dair belgenin ibraz edilmediğinin tavzihen belirtilmesini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre, davacıların hisse senetlerini bankaya tevdi ettiklerine ilişkin belgeyi davalı şirkete ibraz etmelerine, daha önceki kararda ayrıntıları yazılmayan 7 adet ek gündem maddesi belirtilerek genel kurulda görüşülmelerine karar verilmiştir.
Hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
T.T.K. 367 maddesi şirket genel kurulunu toplantıya davet veya zaten genel kurul toplanacak ise görüşülmesini istedikleri konuların gündeme konulması bakımından mahkemece azınlığa izin verilebileceği hükmünü getirmiştir. T.T.K.377 maddesi ise gündemi belli olan bir genel kurul toplantısının, azınlığın talebi üzerine sadece bilançonun tasdiki hakkındaki müzakerenin bir ay sonraya bırakılabileceğini hüküm altına almıştır. Bu madde hükmüne göre 2. toplantıda ancak bilançonun tasdiki ve buna bağlı konular görüşülebilir. Gündem değişmesi söz konusu olamaz. Bu açıdan ve bu nedenlerle davacı isteminin reddi gerekirken yazılı olduğu şekilde davanın kabulü bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda gösterilen nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 24.4.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.