 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/5361
K: 1989/2636
T: 27.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen (...) hükmün temyizen tetkiki davacılar vekili ve davalı M. Sait ile davalı Murat vekili tarafından istenmiş (...) olmakla gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili; davacılardan Yüksel'in işe ve diğer davacı Melih'in babası olan Mehmet Ç.'in davalı şirketten aldığı biletle diğer davalı Murat'a Sait'in sahip ve sürücüsü olduğu kamyonla çarpışması sonucu öldüğünü, olayda her iki taşıt sürücüsünün müştereken kusurlu olduklarını, inşaat yüksek mühendisi olan desteklerinin kaybından dolayı davacıların maddi-manevi zarara uğradıklarını ileri sürerek davacı Yüksel için (6.000.000) TL maddi ve (2.000.000) TL manevi, diğer davacı Melih için de (2.000.000) TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yıllık % 52 faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin otobüsün sahibi veya sürücüsünün istihdam edeni olmadığını, olayda kusuru bulunmayan taşıyıcının sorumlu tutulamayacağını, istenen tazminat miktarlarının aşırı olduğunu savunmuştur.
Diğer davalı Murat vekili cevabında ceza davasında müvekkilinin taraf olmadığı gibi müvekkiline ait otobüsün sürücüsünü olayda olduğundan onunu da yargılanmadığını, bu durumda ceza ilamına esasolunan kusur nispetinin müvekkilini bağlamadığını, talep olunan tazminat tutarlarının fahiş bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalılardan Mahmet Sait cevap vermemiş ve duruşmaya gelmemiştir.
Mahkemece; davacı Yüksel için (2.154.459) TL maddi ve (1.000.000) TL manevi, diğer davacı Melih için de (1.000.000) TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıların müteselsilen tahsiline, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Hüküm davacılar vekili ile davalı Murat vekili ve diğer davalı Mehmet Sait tarafından temyiz edilmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulnmamasına, ceza mahkemesi kararında dava dışı otobüs şoförüne izafe olunan kusurun otobüs sahibi davalı Murat hakkında da bağlayıcı olmasına, yolcunun ölümüyle sonuçlanan kazaya karışan araçların sahiplerinin ölenin desteğinden yoksun kalanlara karşı B.K.nun 50-51. maddeleri uyarınca müteselsilen sorumlu bulunmaları sebebiyle davalı M. Sait'in 1/8 kusurlu olması sorumluluğunun bu nispetle sınırlandırılmasını gerektirmemesine ve bu hususun sorumluluların birbirlerine rücuu aşamasında nazara alınması lazım gelmesine göre davalı Murat ve M. Sait'in tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davacılara (1.250.000) TL tazminat ödenmesine dayanak olan sigorta poliçeleri ve sigorta genel şartları celp ve tetkik olunarak bu sigortaların hukuki niteliği saptanmak, davacılara sigorta tazminatı ödenmiş ise ödenen o miktarın davacıların tazminat taleplerinden tenzili gerekip gerekmediği belirlenmek icap ederken, bu hususta inceleme yapılmaksızın sigorta tazminatının mahsubu cihetine gidilmesi doğru bulunmamış ve davacıların buna ilişkin temyiz itirazının kabulü lazım gelmiştir.
3 - Davacıların desteği inşaat mühendisi olup aynı zamanda müteahhitlik karnesine sahip bulunmasına, müteahhitlik karnesi sahiplerinin inşaat şirketlerinde belirli niteliklerle çalışması halinde bu karneden şirketlerin yararlanmasına bir engel bulunmadığı, Bayındırlık Bakanlığı'nın 22.10.1987 tarihli cevabıyla bildirilmesine göre, inşaat müteahhitliği işlerinde uzman bir bilirkişiden, müteahhitlik karnesinin sahibine normal çalışma ücreti dışında ek bir gelir sağlayıp sağlayamayacağı, bu gelirin süresi ve miktarının ne olabileceği hususunda mütalaa alınarak destekten yoksunluk zararının tayininde bu hususun da gözönünde bulundurulması lazım gelirken bu konudaki uzmanlığı anlaşılmayan hesap bilirkişisinin olumsuz görüşüne itibar edilmesi hükmün bu noktadan da davacılar yararına bozulmasını gerektirmiştir. 4 - Davacı Mehil'in babası, diğer davacının eşi olan Mehmet'in tamamen kusursuz olduğu bir olayda hayatını yitirmesine; otobüs ve kamyon işletmek suretiyle taşımacılık yapan davalıların ödeme gücüne; eş ve babalarını ani ve feci bir olayda kaybeden davacıların duyduğu elem ve ıstırabın derecesine göre, her bir davacı için istenen ve esasen ılımlı bir miktar olan 2.000.000 TL. manevi tazminatın tamamen kabulüne karar verilmek gerekirken bu talebin yarısına hükmedilmesi keza uygun görülmemiştir.
5 - Nihayet davacıların desteği ile davalı Murat ve V. Turlar Ltd. Şirketi arasında mevcut taşıma ilişkisinin ticari iş olmasına ve dava dilekçesinde de banka iskonto oranı üzerinden faiz istenilmesine göre hükmolunan tazminat üzerinden gereken reeskont faizinin yürütülmesi gerekirken yıllık % 30 nispetinde faiz yürütülmesine karar verilmesi doğru bulunmamış, davacıların buna ilişkin temyiz itirazının da kabulü gerekmiştir. SONUÇ : Yukarıda 1 numaralı bentte gösterilen nedenlerle davalı M. Sait ve Murat'ın temyiz itirazlarının reddine, hükmün 2,3,4 ve 5 no.lu bentlerde açıklanan nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, 27.4.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.