 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/5218
K: 1989/2885
T: 15.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 4. Ticaret Mahkemesince verilen 6.4.1988 tarih ve 75-250 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili şirketin eski yönetim kurulu üyeleri olan davalıların şirketin ihtiyacı olan "Mevaporotör" ve "metal mikroskop" alımları esnasında daha ucuz teklif veren firmalar bulunduğu halde, belirtilen malzemeleri bu firmalardan almayarak, daha pahalı olarak başka firmalardan satın almak suretiyle şirketi zarara uğrattıklarını ileri sürerek, şimdilik kaydıyla (47.666.991) TL tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılardan M.Cudi Mariç, Ural Şekerci, H.Mete Göknel, İ.Necati Orçun, Naim Batur ve vekilleri, zamanaşımı itirazında bulunmuşlar ve ayrıca da alımlarda bir usulsüzlük olmadığını, teknik üstünlükler nedeniyle malzemelerin daha fazla fiyattan alındığını ileri sürerek davanın reddini istemişlerdir.
Davalı M.Vehbi Köşker'de, kendisinin PTT temsilcisi olarak yönetim kurulunda görev alması nedeniyle kendisine husumet yöneltilemeyeceğini, davanın zamanaşımına uğradığını ve alımlarda usulsüzlük bulunmadığını ileri sürerek, davanın reddini istemiştir.
Davalılardan H.Nur Önsal'ın dava açılmadan evvel öldüğü anlaşılmıştır.
Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere göre, zararın doğduğu tarihten dava tarihine kadar TTK.nun 309. maddesinde öngörülen 5 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu sonucuna varılarak, H.Nur Önsal dışında ki davalılar aleyhine açılan davaların zamanaşımı nedeniyle dava açılmazdan önce öldüğü anlaşılan H.Nur Özkan hakkında ki davanın da ölü aleyhine dava açılamayacağından bahisle reddine, karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1000 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 15.5.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.