 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1988/4960
K: 1988/6318
T: 01.11.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Hasımsız olarak açılan davadan dolayı, (Kırıkkale 1. Asliye Hukuk Hakimliği)nce verilen 24.5.1988 tarih ve 156-156 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili müvekkillerinin 1986-1987 yıllarına ait kanuni ticari defterlerinin işyerine giren hırsızlarca çalındığını, durumun hemen zabıtaya bildirildiğini ileri sürerek ayrıntıları ve tasdik durumu dava dilekçesinde yazılı ticari defterleri için zayi belgesi verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, TTK.nun 68/f son maddesinde ticari defterlerin; yangın, su baskını veya yer sarsıntısı gibi bir afet sebebiyle ziyaa uğraması halinde zayi belgesi verilebileceğinin öngörüldüğü, hırsızlığın kanunun saydığı afet hallerinden birini oluşturmadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir.
Yargıtay HGK.nun 25.9.1985 gün ve E. 1984/11-12, K. 985/728 sayılı içtihadında da belirtildiği üzere ticari defter ve belgelerin ziyaa uğraması nedeniyle mahkemece belge verilmesini düzenleyen ve TTK.nun 68/f IV maddesinde yer alan (yangın, su baskını veya yer sarsıntısı) ibaresi tahdidi bir düzenleme getirmemiş, (gibi) sözcüğünden de anlaşılacağı üzere tacirin elinde olmayan benzer olaylar da maddenin kapsamı içinde düşünülmüştür. Şu halde basiretli bir tacirin öngörebileceği muhafaza tedbirlerinin alınmış olmasına rağmen ticari defterler çalınmış ise tacirin TTK.nun 68/f-IV maddesi uyarınca zayi belgesi istemekte kural olarak haklı sayılması gerekeceğinden mahkemenin aksine düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Ancak, hangi olaya dayandırılırsa dayandırılsın zayi iddiasının samimi ve inandırıcı olması, hayatın mutad cereyanına açıkca aykırı düşmemesi icap eder. Olayda, davacı kimliği meçhul hırsızların binanın çatısındaki kapağı kırarak bürosuna girdiklerini ve ticari defterlerini çaldıklarını iddia etmiştir. Bu kadar zahmetli ve riskli bir çabayı harcayan hırsızların kendileri için hiç bir ekonomik değeri olmayan ticari defterleri çalmaları için hiç bir inandırıcı sebep mevcut değildir. Zayi belgesi verilmesi talebinin reddi bu nedenle doğrudur.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının reddi ile sonucu itibariyle doğru bulunan kararın ONANMASINA, 2500 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubuyla temyiz edenden alınmasına, 1.11.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.