213 Sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan sanık Selahattin B'ın yapılan yargılanması sonunda: Beraatine dair Manisa Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 11.12.2000 gün ve 2000/332 Esas, 2000/315 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığının onama isteyen 8.2.2002 tarihli tebliğnamesi ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği görüşüldü:

Sonradan oluşan ve süreklilik gösteren dairemiz içtihatlarında açıklandığı üzere, 2978 Sayılı Vergi İadesi Hakkında Yasanın 1. maddesi ile vergi iadesi kabul edilmiş, iadeye konu harcamalar sayılmış, mal ve hizmet alımlarının faturası, serbest meslek makbuzu, kamu idare ve müesseseleri tarafından verilen belgelerle, binalarda ortak yakacak giderlerini gösteren belgelerle tevsik edileceği hükme bağlanmıştır. Maddenin son fıkrası 3946 Sayılı Yasanın 37. maddesi ile değiştirilerek Bakanlar Kurulu'na, iade usul ve esaslarını belirlemek yetkisine ilaveten vergi iadesinden yararlanacak olanlarla vergi iadesine tabi tutulacak mal ve hizmet alımlarını, maddede belirtilenlerle sınırlı olmaksızın tespit etmek, kapsama almak ve kapsam dışına çıkarmak yetkileri tanınmıştır. Bu yetkisini kullanan Bakanlar Kurulu 1.4.1994 gün ve 94/5372 sayılı kararla 1.5.1994 tarihinden itibaren vergi iadesinden yararlanan ve emekli, dul, yetim aylığı alanlar dışında kalanlar için yıllık özel indirim esasını kabul etmiştir.

Yıllık özel gider indirimi de aylık uygulanan vergi iadesinde olduğu gibi yasada belirtilen veya Bakanlar Kurulunca belirtilen bir takım harcamalar üzerinden yapılacaktır. Vergi iadesinde harcamaların aylık toplamına kademeli olarak belli oranlarda uygulanacak vergi iade tutarı saptanırken, özel gider indiriminde indirim tutarı, harcamaların ve yıllık ücretin belli bir oranı ile sınırlı tutulmuştur.

Her iki halde de harcamalar Türkiye'de ve vergi indirimi veya iadesinden yararlanan ya da eş ve çocukları tarafından, bunlar için yapılmış olmalı, gerçek usulde vergiye tabi gelir veya kurumlar vergisi yükümlülüklerinden alınan mal ve hizmetlerle ilgili bulunmalı ve Vergi Usul Yasasına göre düzenlenecek belgelerle teşvik edilmelidir.

8.12.1994 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan "Gelir Vergisi Kanunu 178 nolu Genel Tebliğinde", ücret bordroları ile özel gider indiriminin ayrı ayrı düzenleneceği, diğer bir anlatımla ücret-maaş ile özel gider indiriminin farklı oldukları kabul edilmiştir.

Görüldüğü üzere, özel gider indirimi ile aylık vergi iadesi işlev ve işleyişi itibariyle aynı niteliktedir. Vergi iadesi emekli, dul, yetimler için aylık olarak düzenlenirken, diğer ücretlilerle ilgili olarak da yıllık özel gider indirimi uygulanmaktadır.

Bakanlar Kurulu özel gider indiriminde; yapılan harcamalar için alınacak tutarın ne şekilde belirleneceğini karara bağlarken Gelir Vergisi Yasanın 63. maddesindeki sistemi kabul etmiştir.Bu durumda vergi iadesi ile özel gider indiriminin farklı mahiyette olduğu sonucunu doğurmayacağı gibi, yasal dayanağının 2978 Sayılı Yasa olması nedeniyle de gider indiriminden yararlananlar hakkında 213 Sayılı Yasanın da uygulanması da olanaksızdır.

Öte yandan usulsüz veya sahte harcama belgesi kullanan emekli, dul ve yetim aylığı alanlar hakkın 2978 Sayılı Yasanın 6. maddesi uygulanırken bu yasaya göre vergi iadesi alan ve daha sonra yapılacak iadenin hesaplama şekli Bakanlar Kurulu kararı ile değişen ücretlilere, 213 Sayılı Yasanın tatbiki adaletsiz sonuçlar doğuracak, hak ve nesafet ile eşitlik ilkelerine aykırı olacaktır.

Ayrıca özel gider indiriminde kullanılan ve gerçeğe aykırı olan belgelerin düzenlenmesine katılmadan sadece kullananlar hakkında 2978 Sayılı Yasanın 6. maddesi ile vergi idaresince para cezası hükmolunacağının kabul edilmesi karşısında, bu özel hükmün uygulanması gerektiğinden genel hüküm olan ceza yasasının 346. maddesinin yollamasıyla 345. maddesinin uygulanması da olanaksızdır.

Bu itibarla somut olayda, sahte faturaları özel gider indiriminde kullanarak haksız vergi iadesi aldığı iddia olunan sanığın eyleminin, 2978 Sayılı Yasanın 6. maddesine uygun bulunduğu, bu nedenle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

SONUÇ : Kanuna aykırı, müdahil vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi CMUK'nun 32l nci maddesi uyarınca BOZULMASINA, yeniden yargılama yapılmasına gerek kalmadan aynı kanunun 322. maddesi uyarınca hüküm kurulması mümkün görüldüğünden 2978 Sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gereken fiilden dolayı mahkemenin görevsizliğine, dosyanın, mahkemesince gereğinin takdir ve ifası için ilgili vergi dairesine gönderilmek üzere C. Başsavcılığına tevdiine 14.3.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972