 |
T.C.
YARGITAY
11. Ceza Dairesi
E: 2001/5176
K: 2001/7823
T: 11.7.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
2978/m.1,6
213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan sanık Nazif'in yapılan yargılanması sonunda: Beraatine dair ( İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesi )nden verilen 30.12.1999 gün ve 1999/313 Esas, 1999/394 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi müdahii vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığının bozma isteyen 11.5.2001 tarihli tebliğnamesi ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği görüşüldü:
KARAR : 2978 sayılı Vergi İadesi Hakkında Yasanın 1.maddesi ile vergi iadesi kabul edilmiş, iadeye konu harcamalar sayılmış, mal ve hizmet alımlarının fatura serbest meslek makbuzu, kamu idare ve müesseseleri tarafından verilen belgelerle binalarda ortak yakacak giderlerinı gösteren belgelerle tevsik edileceği hükme bağlanmıştır.
Maddenin son fıkrası 3946 sayılı Yasanın 37.maddesi ile değiştirilerek Bakanlar Kurulu'na, iade usul ve esaslarını belirlemek yetkisine ilaveten vergi iadesinden yararlanacak olanlarla vergi iadesine tabi tutulacak mal ve hizmet alımlarını, maddede belirtilenlerle sınırlı olmaksızın tesbit etmek, kapsama almak ve kapsam dışına çıkarmak yetkileri tanınmıştır.
Bu yetkisini kullanan Bakanlar Kurulu 1.4.1994 gün ve 94/5372 sayılı kararla 1.5.1994 tarihinden itibaren vergi iadesinden yararlanan ve emekli, dul, yetim aylığı alanlar dışında kalanlar için yıllık özel indirim esasını kabul etmiştir;
Yıllık özel gider indirimi de, aylık uygulanan vergi iadesinde olduğu gibi yasada belirtilen veya Bakanlar Kurulu'nca belirlenen birtakım harcamalar üzerinden yapılacaktır. Vergi iadesinde, harcamaların aylık toplamına kademeli olarak belli oranlarda uygulanacak vergi iade tutarı saptanırken, özel gider indiriminde indirim tutarı, harcamaların ve yıllık ücretin belli bir oranı ile sınırlı tutulmuştur.
Her iki halde de harcamalar Türkiye'de ve vergi indirimi veya iadesinden yararlanan ya da eş ve çocukları tarafından, bunlar için yapılmış olmalı, gerçek usulde vergiye tabi gelir veya kurumlar vergisi yükümlülüklerinden alınan mal ve hizmetlerle ilgili bulunmalı ve Vergi Usul Yasasına göre düzenlenecek belgelerle tevsik edilmelidir.
8.12.1994 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan "Gelir Vergisi Kanunu 178 nolu Genel Tebliğinde", ücret bordroları ile özel gider indiriminin ayrı ayrı düzenleneceği, diğer bir anlatımla ücret-maaş ile özel gider indiriminin farklı oldukları kabul edilmiştir.
Görüldüğü üzere, özel gider indirimi ile aylık vergi iadesi işlev ve işleyişi itibariyle aynı niteliktedir. Vergi iadesi emekli, dul, yetimler için aylık olarak düzenlenirken, diğer ücretlilerle ilgili olarak da yıllık özel gider indirimi uygulanmaktadır.
Bakanlar Kurulu özel gider indıriminde; yapılan harcamalar için alınacak tutarın ne şekilde belirleneceğini karara bağlarken Gelir Vergisi Yasasının 63.maddesindeki sistemi kabul etmiştir. Bu durum vergi iadesi ile özel gider indiriminin farklı mahiyette olduğu sonucunu doğurmayacağı gibi, yasal dayanağının 2978 sayılı Yasa olması nedeniyle de gider indiriminden yararlananlar hakkında 213 sayılı Yasanın uygulanması olanaksızdır.
Öte yandan usulsüz veya sahte harcama belgesi kullanan emekli, dul ve yetim aylığı alanlar hakkında 2978 sayılı Yasanın 6. maddesi uygulanırken bu yasaya göre vergi iade3i alan ve daha sonra yapılacak iadenin hesaplama şekli Bakanlar Kurulu Kararı ile değişen ücretlilere, 213 sayılı Yasanın tatbiki adaletsiz sonuçlar doğuracak, hak ve nesafet ile eşitlik ilkelerine aykırı olacaktır.
Ayrıca özel gider indiriminde kullanılan ve gerçeğe aykırı olan belgelerin düzenlenmesine katılmadan sadece kullananlar hakkında 2978 sayılı Yasanın 6.maddesi ile vergi idaresince para cezası hükmolunacağının kabul edilmesi karşısında, bu özel hükmün uygulanması gerektiğinden genel hüküm olan Ceza Yasasının 346. maddesinin yollamasıyla 345. maddesinin uygulanması da olanaksızdır.
Bu itibarla somut olayda, sahte faturaları özel gider indiriminde kullanarak haksız vergi iadesi aldığı iddia olunan sanığın eyleminin, 2978 sayılı Yasanın 6. maddesine uygun bulunduğu, bu nedenle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, Yasaya aykırı, müdahil vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 11.7.2001 gününde oybirliğiyle karar verildi.