 |
T.C.
YARGITAY
10.Hukuk Dairesi
Esas Karar
2003/3011 2003/4339
YARGITAY İLAMI
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Davacı,fuzuli ödeme yapılmadığından bahisle 35.570.032.000 lira borçlu olmadığının tespitine ve davalı Kurumdan alacağı bulunan miktarın yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme,ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı Anonim Şirket bünyesinde bulunan Özel Yeni Umut Zihinsel Engelliler Rehabilitasyon Merkezi ile davalı Kurum arasındaki mutabakat (protokol) gereği olarak,Kurumun o çevrede yerleşik sigortalılarının özürlü çocuklarına bireysel ve grup eğitimi verilmesi amacıyla, bu gibileri anılan rehabilitasyon merkezine gönderilmesine izin vermiş ve belirlenen tarife üzerinden 506 Sayılı Yasanın Ek 37. maddesi çevresinde ücretleri de ödenmiştir.
Ancak kurum müfettişlerince yapılan denetim sonucu bir kısım çocuklara hiçbir hizmet sunulmadığı veya öngörülenden eksik eğitim verildiğinin anlaşılması üzerine,Kurum tarafından davacı şirkete fuzulen yapılan ödemelerin istirdadı cihetine gidilmesi ve sonradan gelen faturaların da ödenmemesi üzerine işbu davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
Açıklanan duruma göre taraflar arasındaki davada özürlü çocuklar hakkında öngörülen yardımların yapılacağına ilişkin yasal dayanağı oluşturan 506 sayılı yasanın Ek 37. maddesinden yararlanma koşullarının oluşup oluşmadığı hususunda herhangibir
ihtilaf bulunmadığından, olayda anılan yasa maddesinin uygulanma yeri yoktur. Zira anılan yasa maddesinin uygulanmasına yönelik olarak sözü edilen özürlü çocukların gelişme ve eğitime
muhtaç olup olmadıkları, diğer bir deyişle bunların yasanın aradığı koşulları taşıyıp taşımadıkları, dolayısıyla da yasa maddesinde öngörülen yardımlardan yararlanmalarına engel bir durumun olup olmadığı ve bu yardımları hak edip etmedikleri konularında herhangi bir çekişme sözkonusu değildir.
Çekişme konusu tamamen Borçlar Kanunu çerçevesinde çözümü gereken, davalı Kurum ile davacının bünyesindeki rehabilitasyon merkezi arasında varılan mutabakata dayanılarak bu yere eğitim için gönderilen öğrencilerin, Zihinsel Özürlüler Özel Rehabilitasyon Yönetmeliğinin öngördüğü düzeyde hizmet verilmediği halde,sanki bu yönetmelikteki hizmetleri tümüyle ifa edilmiş gibi gösterilerek hak edilmeyen bir bedelin tahsili istemine ilişkin, alacak-verecek davasıdır.
Şu hale göre, bu davada açıklanan hukuksal nitelik itibariyle, 506 Sayılı Yasanın uygulama yeri yoktur.O nedenle konu, sözü edilen Yasanın 134.maddesiyle sınırlandırılan çevrede değerlendirildiğinde, görevin (iş mahkemesine ait olmayıp) genel mahkemelere ait olduğunun kabulüyle, görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, bu yön gözetilmeksizin, mahkemece işin esastan incelenerek yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde sair yönler incelenmeksizin davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,26.05.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.