T.C.

YARGITAY

10.Hukuk Dairesi

Esas Karar

2002/9983 2003/34

YARGITAY İLAMI

Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 06.02.1995-10.06.2000 tarihleri arasında geçen ve Kuruma eksik bildirilen sigortalı çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.

Hükmün, davalılar Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Hüseyin Erol tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Davacı, 06.02.1995-10.06.2000 tarihleri arasında davalı işveren İMT İç Mimarlık Tasarım Ticaret Limited Şirketi işyerinde hizmet akdiyle sürekli çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiş, Mahkemece toplanan delillere göre 06.03.1995-10.06.2000 tarihleri arasında 1998 yılının Temmuz-Ağustos ve Eylül ile 1999 yılının Temmuz-Ağustos ve Eylül ayları dışında davalı işyerinde sürekli çalışmanın tespitine karar verilmiş ise de dosyadaki deliller karar verilen tarihler arasındaki dönemin kabulü için yeterli değildir.

Davacı tanığı ve resen çağrılarak dinlenen tanık Burak Uğurses ve Mustafa Erdem Yalçınkaya'nın davalı işyerindeki çalışmaları, 1997/3. dönemden başlamakta olup tanıkların, Mahkemece davacının işyerindeki çalışmasının başlangıcı olarak kabul edilen 06.03.1995 tarihine ilişkin net ifadeleri bulunmamaktadır. Keza tanık Teoman Cömert davacının işe giriş tarihini davacıdan duyduğunu, kendisinin bizzat bilemediğini, Mustafa Erdem Yalçınkaya da davacının ne zaman işe başladığını

bilmediğini ifade etmiştir. Bu nedenle tanık anlatımları kabul edilen dönemin başlangıcının 06.03.1995 olarak tespiti için yetersizdir.

Davacının, davalı işyerinden verilen ilk işe giriş bildirgesinin varlığı ile buna bağlı olarak işyerinde işe başlama tarihi yeterince araştırılmadan tutarlı olmayan tanık anlatımlarına dayalı olarak yazılı şekilde hüküm kurulması giderek iş bu çalışma süresindeki aylık kazanç toplamının belirlenmesinde; özellikle 506 Sayılı Kanunun 78. maddesi kapsamında prime esas aylık kazanç alt sınırını aşan miktarlar yönünden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 288. maddesi hükmü gereğinin gözetilmemesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

O halde, dava1ı işveren ve Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.01.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.