 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E : 1999/169
K : 1999/602
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Davacı, davalı Apartman işyerinde 1.2.1991-5.6.1995 tarihleri arasında sigortala olarak çalıştığının tesbitine karar verilmesini is temiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin suresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Neslihan Sever tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava sonucu itibariyle davacının davalının yöneticisi bulunduğu apartman kapıcılığı işyerinde 1.2.1991 ile 5.6.1995 tarihleri arasında geçen ancak diğer davalı Kuruma bildirilmeyen çalışma süresinin tesbiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.8.1991 ile 5.6.1995 tarihleri arasındaki çalışma süresinin tesbitine hükmedilmiştir.
Bu tür davalar nitelikçe kamu düzenine ilişkin bulunduğundan deliller resen toplanmalıdır. Öncelikle sigortalı tarafından işveren aleyhine açılıp kesinleşen işçilik haklarına ilişkin davalarda , Sosyal Sigortalar Kurumu taraf olmadığından o davada verilen hüküm; Sosyal Sigortalar Kurumu için kesin yargı kararları çevresinde bağlayıcı olmayıp sadece güçlü delil niteliği taşımaktadır. Öte yandan 18.7.1995 tarihli Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı müfettişi raporuna ek tutanakla, davacının, davalının yöneticisi bulunduğu apartman kapıcılığı işyerinde 1.9.1992 ile 5.6.1995 tarihleri araşınca çalıştığı saptanmış olup Sosyal Sigortalar Kurumunun talebi üzerine bu döneme ait aylık bildirge ile dönem bordrolarının işverence Kuruma verilerek yine bu sureyi içeren aylara ilişkin olarak tahakkuk ettirilen prim ve gecikme zammı borcunun davanın açılmasından sonra ancak hükümden önce 24.12.1997 tarihinde Sosyal Sigortalar Kurumuna ödenmesi karşısında; bu sureye ilişkin istemin, konusu kalmadığından bahisle reddi gerekir.
1.8.1991 ile 1.9.1992 tarihleri arasında kalan çalışma süresine ilişkin istem yönünden isEsas no: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı iş müfetişine düzenlenen 26.6.1995 günlü tutanakta , kayıtların incelenmesinde, davacının bu işyerinde 1.9.1992 ile 5.6.1995 tarihleri arasında çalıştırıldığının anlaşıldığının öngörülmesi giderek işveren tarafından 1.9.1992 tarihinden önce işyerinde davacı dışında başka kişilerin kapıcı olarak çalıştırıldığının savunulması karşısında; 26.6.1995 günlü tutanağın dayanağı olan kayıtlar ile işyerine ilişkin tüm defter ve kayıtlar celbedilmeli ve yine tesbite konu sürede aynı apartmanda ikamet eder kişiler gerekirse resen saptanarak tanık sıfatıyla dinlenmeli ve tüm deliller birlikte değrelendirilerek sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Giderek yazılı belgelerin aksinin eş değerde delillerle kanıtlanması gereği de gözönünde tutulmalıdır. Keza, davacının tesbite konu süredeki prime esas kazancıda Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun madde 288 çevresinde yöntemince belirlenmelidir.
Mahkemece belirtilen maddi ve hukuki esaslar gözönünde tutalmadan eksik araştırma ve inceleme ile işçilik haklarına ilişkin davadaki yetersiz tanık anlatımlarına dayanılarak yazılı biçimde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 9.2.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.