 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/6384
Karar No : 1996/9136
Tarih : 22.10.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Davacı, iş kazasında malul kalan sigortalı işçi için yapılan harcamalar üzerine uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteği hüküm altına almıştır.
Hükmün, taraflar Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Neslihan Sever tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağını teşkil eden 506 sayılı kanunun madde 26.çevresinde işverenin rücu alacağından sorumluluğu ancak kastı veya işçilerin sağlığını koruma ve iş güvenliği ile ilgili mevzuat hükümlerine aykırı hareket ve yahut suç sayılır bir eylemi halinde mümkündür. Bu bağlamda işveren kaçınılmazlıktan sorumlu değildir.
Dava konusu olayda, hükme esas kılınan kusur raporunda zararlandırıcı sigorta olayının vukuunda davalı işverene %75 oranında kusur verilmiş, %25 oranında ise kaçınılmazlığın etken olduğu öngörülmüştür. Bu çevrede davacı 'Kurunun r ucu alacağının tavanını teşkil eden miktarın, 1992/832 esas sayılı kesinleşmiş tazminat davasında alınmış hesap raporunda öngörüden Maddi zarara, iş verenin %75 kusur oranının uygulanması sureciyle belirlenmesi gerekirken kaçınılmazlığın bir kesiminin de işveren sorumluluğuna dahil edilmesi suretiyle tavanın, fazla teşhiri hatalıdır. Giderek fiilen ödenen sosyal yardım zammı da tavana dahil edilmelidir.
3-Faiz başlangıç tarihlerinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 289 uyarınca hüküm fıkrasında infazda tereddüde yer bırakmayacak açıklıkta belirtilmemesi de keza usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz hacının istek halinde ilgiliye iadesine 22.10.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.