Davacı, zorunlu Bağ-Kur sigortalılığının 31 .12.1990 tarihi itibariyle sona erdiğinin ve bu tarih itibariyle prim borcu bulunmadığının tesbitiyle, davalı Kurum'a ödenen 27.025.000. -TL.'nin yasal faiziyle birlikte iadesine karar verilmesini istemiştir.

 

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir.

 

Hükmün, davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:

 

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici. sebeplere göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

 

2- Davacı, davalı Bağ-Kur tarafından aleyhine prim borcundan dolayı icra takibi yapıldığını, halbuki bağımsız çalışmasına 31 .12.1990 tarihinde son verdiğini belirterek, prim borcu olmadığından icra takibinin iptaline karar verilmesini istemiş, bilahare icra ceza davası ndan kurtulmak için borcu ödediğini belirterek davasının istirdat davasına dönüşmesini ve icraya ödediği 27.025.000.- TL.'nin ödeme tarihinden itibaren faizi ile birlikte istirdadına karar verilmesini, duruşmalar sırasında verdiği 28.6.1995 tarihli dilekçe ile istemiştir.

 

Dosya içeriğinden ve icra dosyası ile bilirkişi raporundan davacını~ bağımsız çalışmasının 31.12.1990 tarihinde son bulduğu, davacıdan tahsil edilen 27.025.000.- TL.'nin ise Bağ-Kur üyeliği son bulduktan sonraki devreye ait olduğu, ancak tahsil edilen 27.025.000.- TL.'nın 1.050.000.- TL.'sinin tahsil harcı olduğu icra dosyasından anlaşılmaktadır.

 

Tahsil harcının dışındaki miktarın, davalı Bağ-Kur'dan istirdadına karar verilmesi doğrudur. Ancak, tahsil harcı Devlet Hazinesi'ne gitmekte olup, Bağ-Kurun kasasına girmemektedir. Diğer taraftan, haksız alınan harçların iadesine 4se yasal bir engel bulunmamaktadır. Bundan başka davacı, dava dilekçesinde ve bilahare duruşmalar sırasında davasının istirdada dönüştüğünü belirten dilekçesinde zarar ziyan talebinde bulunmamıştır. Davalı Bağ-Kur ise, davanın istirdat davasına dönüşmesini dahi kabul etmemiştir. Ancak, açılan menfi tesbit davası devam ederken borcun haksız tahsili halinde menfi tesbit davasının istirdat davasına dönüşmesinde kuşku yoktur. Yukarıda da belirtildiği üzere tahsil harcının Bağ-Kur'dan istirdaciına karar verilmesinin yasal dayanağı yoktur. Zira davacının davası, zarar ziyan davası şeklinde de açılmamıştır. Haksız tahsil edilen harcın ise Devlet Hazinesin'den iadesi istenebilir.

 

Bu itibarla, tahsil harcı tutarı olan 1.050.000.- TL.'nin de Bağ-Kur'dan tahsiline de karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

 

O halde, bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

 

SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), Üye Resul Aslanköylü ve Hulusi Mustafaoğlu'nun muhaleflerine karşı, Başkan Teoman Ozanoğlu, Üye Davut Topçuoğlu, Şemsettin Abik'in oylarıyla ve oyçokluğuyla, 4.3.1996 gününde karar verildi.

 

 

  Davalı Bağ-kurun, davacı aleyhine haksız olarak takibe geçtiği tartışmasızdır. Davacı tahsil harcının bu takip nedeniyle ödediğine ve böyle bir takip yapılmasaydı tahsil harcını ödeme zorunda olamıyacağından tahsil harcının dahi istirdadına karar verilmiş olması doğrudur.

 

 

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972