Davacı, Kurum işleminin iptali ile emekliliğe hak kazandığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin reddine karar vermiştir.

Hükmün,  davacı  avukatı  tarafından  temyiz  edilmesi  üzerine;  temyiz isteğinin süresinde olduğu  anlaşıldıktan  ve  tetkik  hakimi  tarafından  düzenlenen  raporla  dosyadaki  kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:

Taraflar arasındaki  uyuşmazlık,  borçlanma  bedelinin  süresinde  ödenip  ödenmediği konusuna  ilişkindir.  Mahkeme,  yasanın  öngördüğü  iki yıllık sürenin dolmasından sonra, borçlanma  bedelinin  ödenmesi  nedeniyle,  davacının borçlanma hakkını kaybettiğine karar vermiştir.

Gerçekten,  davanın  yasal  dayanağını  oluşturan, 1479 sayılı Bağ-Kur Yasasının ek geçici 4. maddesine göre, borçlanmanın geçerli sayılabilmesi  için,  borçlanma  tutarının, yöntemince  hesaplanıp  ilgiliye  bildirimden  sonra, 2 yıl içerisinde ödenmesi gerekmektedir. Maddenin  içeriği  ve  giderek  Yargıtay'ın  bu  güne  kadarki  yerleşik  uygulaması da bu yöndedir. Mahkemenin, sözünü ettiği  ve  iki  yıllık  sürenin  başlangıcına  esas  aldığı sigortalılığın başlangıç tarihi,  salt,  borçlanma  hakkının  doğumu  için  yeterli  sayılamaz. Tüm  hukuk  yargılama  sistemlerinde  öngörüldüğü  üzere,  bir  hakkın  veya  yükümlülüğün doğumunun  kendisine  bağlandığı  hukuki  işlemlerin  hüküm  ifade  edebilmesi,  ancak, bu işlemlerin  ilgiliye  yöntemince  bildirilmesiyle  hüküm  ifade  eder. Dava konusu olayda da, davacının  borçlanma  tutarı  ve  hakkı 27.2.1989 günü yazı ile belirlenmiş, ancak bu yazının davacıya hangi tarihte bildirildiği belli  olmamakla  birlikte  tüm  borç  tutarı  15.3.1991 tarihinde  ödenmiştir.  Şu  duruma göre, işlemin düzenlenme tarihi ile borç ödeme arasında yaklaşık  2  yıl  16  günlük bir süre geçmiştir ki, fazla olarak gözüken bu 16 günlük sürenin bildirim süresi olarak kabulü makul  ve  kabul  edilebilir  niteliktedir  ve  iki  yıllık  hak düşümüne  neden  olabilecek  türden  bulunmamaktadır. Kaldı ki, bir kaç günlük bir gecikme saptansa dahi, sosyal güvenlik gibi anayasal sosyal hakların söz konusu olduğu durumlarda, bu  sürelerin,  Medeni  Kanunun  2. maddesinde ifadesini bulan iyiniyet kuralları karşısında, hakların  yok  edilmesine  neden olamayacağı gözönünde tutulmalıdır. Mahkemenin belirtilen maddi  ve  hukuksal  olguları  dikkate  almaksızın davacının, istemini reddetmesi ve Kurum işlemine geçerlik tanıması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

O halde, davacının bu yönleri  amaçlayan  temyiz  itirazları  kabul  edilmeli,  hüküm bozulmalıdır.

Sonuç : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA), 4.10.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972