T.C.YARGITAY10. Hukuk DairesiE. 1992/4320K. 1992/13317T. 29.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

HİZMET TESBİTİ HUSUMET

ÖZET Davanın yasal dayanağı 3008 sayılı Kanun ile 506 sayılı Kanunun 79/8. maddesidir. Davacının 1950 tarihinden itibaren bu işyerinde çalıştığı iddia edilmiş ise de, bu işyeri ilk defa 2.11.1952 tarihinde Sosyal Sigortalar kapsamına alındığı, bu kanuna göre kapsama alınmayan işyerlerinde çalışan işçilerin sigortalılığından bahsedilemez.

506 sayılı Kanunun 79/8. maddesine göre de, davalı Sosyal Sigortalar Kurumu ile birlikte sigortalıyı çalıştıran tüm işverenlere de husumetin yöneltilmesi kanuni zorunluluktur. (506 s. SSK. m. 79/8)

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 1950-1984 yılları Nisan–Ekim ayları arasında mevsimlik işçi, Nisan 1985 - 1.5.1990 tarihleri arasında da devamlı ve sigortalı olarak çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir.

Hükmün, davalılar avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine; temyiz isteklerim süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:

Davada, davacının 1950-1984 yılları Nisan–Ekim aylarında, Nisan 1985-1.5.1990 yıllarında da sürekli davalı...Konserve Fabrikası'nda sigortalı çalıştığının tesbiti talep edilmiştir.

Davacının sözü geçen tarihlerde davalı işverene ait konserve fabrikasında çalıştığı iddia edilmişse de, bu işyeri 2.11.1952 tarihinde ilk defa (L.C.A.) adına 3008 sayılı Kanun kapsamına alınmış, daha sonra da 1.5.1976 tarihinde tescilli olarak davalı (A.A.) adına el değiştirmiş ve yine davacının ilk işe giriş bildirgesi de 1.4.1970 tarihli olarak tanzim edilerek ilk işveren (L.C.A.) tarafından Sosyal Sigortalar Kurumu'na verilmiştir. Bu bildirgeler zaman içerisinde aralıklarla yinelenmiş, çalışılan bazı günlerin sigorta primleri de işverenlerce yatırılmıştır. Esasen bu hususlar tartışmasızdır.

Buna göre davanın yasal dayanağı 3008 sayılı Kanun ile 506 sayılı Kanunun 79/8. maddesidir. Davacının 1950 tarihinden itibaren bu işyerinde çalıştığı iddia edilmiş ve mahkemece talep doğrultusunda hüküm kurulmuşsa da, yukarıda ifade edildiği gibi bu işyeri ilk defa 2.11.1952 tarihinde (L.C.A.) adına Sosyal Sigorta kapsamına alınmıştır. Bu Kanuna göre kapsama alınmayan işyerlerinde çalışılan işçilerin sigortalılığından bahsedilemez. Dolayısı ile davacının da bu tarihten Önceki çalışmalarının gerçekleştiği kabul edilse dahi, bu Kanun karşısında sigortalılığına karar vermek mümkün değildir. Ayrıca, işyeri 1.5.1976 tarihinde tescilli olarak bu davalı adına el değiştirmiştir. 506 sayılı Kanunun 79/8. maddesine göre de, davalı Sosyal Sigortalar Kurumu ile birlikte sigortalıyı çalıştıran tüm işverenlere de husumetin yöneltilmesi kanuni zorunluluktur. Olayda sadece (A.A.)'ya husumet tevcih edilmiştir. Diğer ilk işveren dava dışı bırakılmıştır. Mahkemece, diğer işverene yönetimince husumet yöneltilmeden davanın görülüp sonuçlandırılması ve Sosyal Sigorta kapsamına alınmadan Önceki sürelerin sigortalılıktan sayılmasına karar verilmesi isabetsizdir.

Öte yandan, davacının Sosyal Sigortalar Kurumu sicil dosyasında işe giriş bildirgeleri aralıklı olarak değişik zamanlarda verilmiş ve davacı da Sosyal Sigortalar Kurumu'na 23.9.1988 ve 17.5.1990 yıllarında verdiği dilekçelerle işyerinden ayrıldığını ve çalışmadığını beyan etmiştir. Bu bilgi ve belgeler karar yerinde değerlendirilmediği gibi, dinlenen şahitlerin birbirine mübayin ifadeleri arasındaki mübayenetin giderilmemiş olması ve kabule göre de primi yatırılan gün sayılarının bu süreden indirilmesine karar verilmemesi ile yetersiz ve dayanıksız bilirkişi raporunun hükme esas alınması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

S o n u ç Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.12.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.