 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1990/4606
K: 1990/4607
T: 11.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, 1962 ile 1968 yılları arasında davalılardan işverenlere ait işyerinde geçen ve kuruma bildirilmeyen hizmetlerinin tesbitine karar verilmesini sitemiştir.
Mahkeme, zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik Hakimi Ahmet Kapusuzoğlu tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Dava, davalıya ait işyerinde 1962 ile 1968 tarihleri arasında, Sosyal Sigortalar Kurumu anlamında sigortalı geçen, Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen hizmetlirin tesbitini içeren ilamın verilmesi istemine ilişkindir. Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 79/8. maddesidir. Anılan maddede, yönetmelikle tesbit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalıştıkları Kurumca tesbiti edilemeyen sigortalıların çalıştıklarını hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 10 yıl içerisinde dava konusu yapabilecekleri öngörülmüştür. Maddede, öngörülen yönetmelikle tesbit edilen belgelerin işveren tarafından Kuruma verilmesi durumunda 10 yıllık hak düşürücü sürenin geçmeyeceği Dairemizin ve giderek Yargıtayın oturmuş ve yerleşmiş görüşleri gereğidir. Dava konusu olayda, davacının işyerine 01.11.1962 tarihinde girdiğine ilişkin işe giriş bildirgesinin Kuruma verildiği açık seçiktir. Bu durumda davada, 10 yıllık hak düşürücü sürenin geçmediği ortadadır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine oybirliği ile karar verildi.