 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1990/3298
K: 1990/9074
T: 05.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, daimi işgöremezlik gelirinin kesilmiş olduğundan bahisle uğradığı zarardan fazlaya ait hakları saklı kalmak kaydıyla 100.-TL.nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraflar Avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Gülsevin Erkan tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR : Davacının meslek hastalığı nedeniyle meslekte kazanma gücünü % 18.2 oranında kaybettiği saptanıp 28.2.1967 tarihinden itibaren daimi işgöremezlik geliri bağlanmıştır. 1974 yılında yapılan kontrol muayenesi sonucu verilen 4.9.1974 tarih, 1088 sayılı rapora göre meslekte kazanma gücü kaybı bulunmadığı gerekçesi ile 1974 senesinde daimi işgöremezlik geliri Kurumca kesilmiş, açılan bu davada, gerçekte meslekte kazanma gücü kayıp oranında azalma bulunmadığı halde daimi işgöremezlik gelirinin kesilmiş olduğu iddiası ile uğranılan zararın tahsili istenmiştir.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunun 25/2. ve 109. maddeleridir. Davacı 5.1.19777 tarihinde yeniden muayenesini istemiş, verilen 10.1.1977 tarih M/237 sayılı rapor ve 25.2.1977 tarihli mütalaaya dayanılarak Kurumca meslekte kazanma gücünde azalma bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Davada, ilk olarak saptanan % 18.2 meslekte kazanma gücü kayıp oranında azalma bulunmadığı halde daimi işgöremezlik gelirinin kesildiği iddia edildiğine göre, bu iddianın, anılan raporlar üzerine Kurumca verilen kararlara itiraz niteliğinde kabul edilip itiraz hakkında Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık kurulundan rapor alınması, Yüksek Sağlık Kurulunun kararına karşı davacı tarafından itiraz edilmesi halinde Adli Tıptan görüş sorulması, % 18.2 meslekte kazanma gücü kayıp oranının 1974 senesinde % 10'un altına düşüp düşmediği, düşmüş ise ilk defa hangi tarihte tekrar % 10'un üzerine çıktığı araştırılıp saptanması ve sonucuna göre 506 sayılı yasa hükümleri gözetilerek karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
O halde, tarafların bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 5.11.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.