 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1990/11471
K: 1990/11391
T: 25.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 1.7.1986 - 15.1.1987 tarihleri arasında azami ücretle devamlı olarak çalıştığının tesbitiyle, bu sürelerin diğer sigortalı hizmetleriyle birleştirilmesine ve sataşmanın önlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılardan Kurum Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi R. Ruh Kırbaş tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Bu tür davalar kamu düzeni ile ilgili bulunduğundan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 95/2. maddesi gereğince işverenin ücret konusundaki kabulü hukuki sonuç doğurmaz. Aylık 650.000.-Lira ücretle çalışıldığının Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 288 ve ardından gelen maddeleri gereğince, muvazaalı şekilde düzenlenmesi mümkün olmayan yazılı deliller, işyeri kayıtları ile kanıtlanması gerektiği gözetilmeden, bu yolda bir inceleme ve araştırma yapılmadan ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 293/4. maddesi koşulları araştırılmadan asgari ücret yerine 2 tanık ifadesine dayanılarak 650.000.-TL. ücretle çalıştığının tesbitine karar verilmiş olması usule ve yasaya aykırıdır.
O halde, davalı Kurumun bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda açılanan nedenlerle BOZULMASINA 25.12.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.