 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1989/7798
K: 1990/68
T: 22.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, işkazasında ölen sigortalı işçinin haksahiplerine yapılan harcamalar üzerine uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hükmün, davacı Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davacı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 26. maddesi haleflik ilkesine dayanmaktadır. Ne var ki, buradaki halefiyet, sosyal sigorta hukukununun belirleyici özelliğini taşıyan ve kurumun haklarının 3. kişilerin kendi aralarında gerçekleştirecekleri anlaşmalarla bertaraf etmelerini önleyici nitelikte, kendine özgü bir halefiyettir. Nitekim, bu yön, Dairemizin ve Hukuk Genel Kurulunun yerleşmiş uygulamaları ve kararlarıyla da benimsenmiş ve açık olarak belirtilmiştir.
Mahkemece, anılan maddenin sözü edilen bu özeliği gözönünde tutulmaksızın, ölen sigortalının haksahipleri tarafından işveren aleyhine açılmış bulunan ... Asliye Hukuk Mahkemesinin sulhen sonuçlanan 1985/260 esas sayılı tazminat davası nedeniyle böyle bir hakkını ortadan kaldıramayacağı düşünülmeksizin, o davada sulh sonucu hükmedilen iki milyon liranın, bu davada hüküm altına alınan rücu alacağından indirilmiş bulunması usul ve kanuna aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 22.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.