 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1989/4448
K: 1989/6458
T: 25.09.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, iş kazasında malul kalan sigortalı işçi için yapılan harcamalar üzerine uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi :
KARAR : Davada; meslek hastalığı sonucu sigortalıya bağlanan sürekli işgöremezlik geliri peşin değeri ile mesrafların rücu yolu ile işverenden tahsili istenmiştir.
Uyuşmazlık, meslek hastalığının oluşmasında işverenin kusuru olup olmadığı olayın tüm kaçınılmazlık sayılıp sayılamıyacağı noktasında toplanmaktadır.
Bilirkişiler, işyerindeki tozun alınacak tedbirlerle önlenmesinin mümkün olmadığını, bu nedenle sigortalıdaki meslek kazanma gücü kaybının, kaçınılmazlık sonucu meydana geldiğini belirtmişlerse de, işçi sağlığını koruma ve işgüvenliği ile ilgili mevzuat hükümlerine göre, çalışma ve işyeri koşulları, işverenin almakla hükümlü bulunduğu önlemlerin neler olduğu, bunlardan hangilerinin ne ölçüde alındığı mahallinde araştırılıp saptanmamış ve bunlar teker teker raporda tartışılmamıştır. 506 sayılı Yasa'nın 26. maddesine aykırı şekilde tanzim edilmiş olması nedeni ile raporun hüküm kurulmasına yeterli bulunmadığı gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Mahkemece yapılacak iş, işçi sağlığı ve işgüvenliği konularında uzman kişilerden oluşturulacak bilirkişi heyetinden yeniden işyeri koşulları, işçi sağlığı ve işgüvenliği mevzuatı da incelenmek suretiyle yukarıda açıklandığı şekilde rapor alıp değerlendirmek ve sonuca göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davacı Kurum'un bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 25.9.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.