 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E:1989/385
K:1989/2104
T:07.03.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* ASGARİ ÜCRETİN ARTIRIMLI HESAPLANMASI
* RÜCU ALACAĞININ TAVANI
ÖZET: Sigortalının kazancı asgari ücretin üzerinde ise, kaza tarihi ile hüküm tarihi arasındaki asgari ücretlerin (fazlalık oranında) artırımlı hesaplanması gerekir.
Kurumun rücu alacağı hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi tazminat miktarı ile sınırlıdır. Bu nedenle her bir haksahibine düşen miktara kusur oranı uygulanarak davalının sorumluluk tavanı belirlenmelidir.
KARAR
Davanın yasal dayanağını teşkil eden 506 sayılı Kanunun 26.maddesi haleflik ilkesine dayanır. Bu ilke uyarınca Kurumun rücu alacağı hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi tazminat miktarı ile sınırlıdır. İş bu tazminat miktarının belirlenmesinde; sigortalının zararlandırıcı sigorta olayı tarihinde yürürlükteki asgari ücret üzerinde kazancı olduğu anlaşılmasına göre hüküm tarihine kadar yürürlükte bulunan asgari ücret miktarlarının da artırımlı olarak alınması (kaza tarihindeki ücretinim o tarihte yürürlükte bulunan asgari ücretten fazlalığı oranında) gerekirken aynen alınması isabetsizdir.
Gelir kavramı dışında bulunan masrafların tavan sınırlamasında dışta tutulmaması ve bu suretle eksik rücu alacağına hükmedilmesi de isabetsizdir.
Davalının Kuruma rücu alacağından sorumlu olduğu miktar arda olunan her bir haksahibinin ayrı ayrı zararları karşılığı olarak tazmin sorumlularından isteyebilecekleri tazminat miktarını geçemez. Bu davada mahkemece yapılacak iş Kurumca hak sahiplerine bağlanmış gelirler bölümünün her bir hak sahibine düşen miktarını bulup buna kusur oranını uygulayarak çıkacak meblağı yukarıda belirlendiği biçimde saptanmış davalının her hak sahibi karşısındaki sorumluluk tavanı ile karşılaştırarak geçmiyorsa ona, eğer geçiyorsa sorumluluk tavanına eşit miktara hükmetmekten ibarettir. Buna rağmen yazılı şekilde tavan kontrolünün her bir haksahibi için ayrı ayrı yapılması isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA temyiz harcının istek halinde iadesine 7.3.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.
