 |
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1988/1365
K: 1988/1446
T: 14.03.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, maluliyet oranın ve tahsisinin indirilmesine ilişkin kurum kararının iptali ile yüz liranın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm, davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Gülsevin Erkan tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi :
KARAR : Sigortalıya hem meslek hastalığı ve işkazası sigortası kolundan,hem de malüllük,yaşlılık ve ölüm sigortası kolundan ayrı ayrı yaşlılık aylığı ve meslek hastalığı geliri bağlanıp uzun süre 506 sayılı Yasa'nın 92. maddesi uygulanmaksızın ödendiği anlaşılmaktadır. Kurum, yetkisine dayanarak sigortalıyı kontrol muayenesine tabi tutmuş, Kurum Sağlık Tesisleri'nden alınan raporla, meslekte kazanma gücü kaybının 43'ten, % 41,5'e düştüğü anlaşılınca, meslek hastalığı gelirini gözden geçirmek zorunluluğunu duymuş, bu arada 506 sayılı Kanun'un 92. maddesinin uygulanmadığını farkederek meslek hastalığı gelirini yarıya indirerek yaşlılık aylığının tümünü bağlamış ve birleştirilmiş aylığı ödemeye başlamıştır. Davacı, bu nedenlerle aylığında azalma meydana gelince işbu davayı açmış, meslekte kazanma gücü kaybı oranının indirilmemesi gerektiğini ve aylık farkından şimdilik yüz liranın tahsilini istemiş, yargılama sırasındaki aylık farkına ilişkin isteminden vazgeçmiştir. Mahkeme, aylık farkına ilişkin istemi feragat nedeniyle reddetmiş, meslekte kazanma gücünün % 41'e indirilmesi işleminin kaldırılmasına karar vermiştir. Oysa, sigortalının Kurumca her zaman kontrol muayenesine tabi tutulması ve tıbbi verilere göre, meslekte kazanma gücü kaybı oranının değişmesinin saptanması 506 sayılı Yasa uyarınca mümkündür. Anılan yasanın 109'uncu maddesi uyarınca Kurum sağlık tesislerinin bu konuda verdikleri raporlara karşı yönetimince SSYSK'na itiraz edilmesi ve oradan verilecek karar yeterli görülmediği takdirde mahkemeye başvurulması gerekir. Ne var ki, bu yola başvurulmadan doğrudan mahkemeye dava açılmıştır. Dava ekonomisi düşüncesiyle bu eksiklik davanın reddine yol açmamalı, davacı yüksek Sağlık Kurulu'na sevk edilmeli, oradan alınacak karar olumsuz bulunduğu takdirde, 28.6.1976 gün 6/4 sayılı içtihadı Birleştirme kararı gerekleri de gözetilerek Tıp Fakültesi Kürsü Konseyi'nden icabında Adli Tıp'tan yöntemince rapor alınıp değerlendirilerek hasıl olacak sonuca göre karar verilmelidir. Olayda 506 sayılı Yasa'nın 92. maddesi hükümlerinin uygulanması doğru olduğundan, sadece meslekte kazanma gücü kaybı oranındaki değişme durumu gözönünde tutularak hüküm kurulmalıdır.
O halde, davalı Kurum'un bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.