 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
2.Hukuk Dairesi
Sayı :
ESAS KARAR
97/2774 97/3790
7.4.1997
Y A R G I T A Y İ L A M I
Özet :Ölünceye kadar bakma akti ivazlı tasarruf olup, Medeni Kanunun
507/4. maddesi şartlarının oluştuğu kesin biçimde saptanmadıkça tenkis
edilemez.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp
düşünüldü:
1- Dava konusu 739 parsel sayılı taşınmazın davalı Fadime Çınar'a
intikaline ilişkin akit tablosunun getirtilmeden eksik inceleme ile karar
verilmesi bozma sebebidir.
2- Kabule görede; Medeni Kanunun 507. maddesinde murisin hangi sağlar
arası tasarrufları hakkında tenkis istenebileceği açıklanmıştır. Bu maddenin
4. fıkrasındaki şartlar, kesin bir biçimde ispatlanmadıkça murisin yaptığı
ölünceye kadar bakma akitleri ivazlı tasarruflardan olup, tenkisi
istenemez.Ölünceye kadar bakma akti, niteliği itibariyle güvence sağlayan bir
akittir. Bakıp gözetme borcunun kapsamı ne aktin başında ne de devamı
sırasında belli olmayıp, bakım alacaklısının hayatı boyunca oluşacak şartları
tayin eder. Esasen ölünceye kadar bakma aktini hizmet aktinden ayıran unsur
da bu yöndür.
Borçlar Kanununun 5ll. maddesi, bakım alacaklısı yönünden gerçek kişi
olması dışında özel bir nitelik öngörmemiştir. Bakım alacaklılarının akit
anında özel bakıma muhtaç durumda olmasını aramak kanunda bulunmayan bir
unsur ilave etmek olur. Aksi kararlaştırılmadıkça aktin, bakım alacaklısına
sağladığı menfaatler sosyal duruma uygun ikamet, beslenme ve giyinme, görüp
gözetme gibi ihtiyaçlarının karşılanmasıdır [B.K. 5l4]. Bu ihtiyaçların
karşılanmasını sağlayacak maddi desteğin ne olacağını önceden kestirmek
mümkün olamaz. Hayatın idamesi için gerekli asgari şartları sağlayacak
nafakaya borçlu olabilecek kimse ile ölünceye kadar bakma akti yapmayı
engelleyen bir kanun hükmü yoktur.
Kaldı ki bu aktin hedefi nafaka veya ahlaki görevleri kadar bir maddi
destek elde etmek değil, tarafların bilhassa bakım alacaklasının sosyal
durumuna uygun bir bakım elde etmektir. Bu sebeplerle mirasçı olabilecek
kimselerle yapılmış olan ölünceye kadar bakma aktinin in'ikadı sırasında özel
bakıma muhtaç bulunmamak veya akitten sonra çok kısa yaşamak, bu aktin mahfuz
hisse kurallarını bertaraf maksadına matuf olduğunu kabule yeterli değildir.
Sözleşmesinin mahfuz hisse kurallarını bertarafa yönelik olduğu yönünde başka
bir delil yokken tenkise karar verilmesi doğru bulunmamıştır (Y.H.G.K.
l6.3.l988 günlü ve 8l4-247 sayılı kararı).
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, temyiz
peşin harcının yatırana geri verilmesine, oybirliği ile karar verildi.
7.4.1997
Başkan Üye Üye Üye Üye
Tahir Alp Nedim Turhan Ş.D.Kabukçuoğlu Ferman Kıbrıscıklı A.İ.Özuğur
|
