 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
18. HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1996/8188 1996/9798
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi :Ankara 10.Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi :17.7.1996
Nosu :1995/199-1996/620
Davacı :Murat Bürokratlar kat irtifakı kurulu
vekili Av.Mahur Özmen
Davalı :Hale Efem vekili Av.İsmail Çevik
Dava dilekçesinde itirazın iptali istenilmiştir. Mahkemece davanın
kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, önce kooperatif konusu olarak mevcut olan taşınmaz üzerinde daha
sonra ortaklar adına ayrı ayrı kat irtifakı tesis edilmiş bulunan
anagayrimenkulün üzerinde yapılacak yapının tamamlanması için kendilerine
düşen borçlarını yerine getirmeyen paydaş aleyhine, kat irtifakı malikleri
kurulu tarafından seçilen "kat irtifakı kurulu" tarafından açılmış alacak
davasıdır.
Kat Mülkiyeti Kanununun 17. maddesinin 2. fıkrası hükmüne göre kat
irtifakı sahipleri yapının tamamlanması için kendi aralarından veya dışardan
yönetici tayin edebilir ve bu yönetici kat mülkiyeti yöneticisinin tüm görev
yetki ve sorumluluklarına haiz olması nedeniyle borçlarını yerine getirmeyen
kat irtifakı sahibi aleyhine dava açabilir ise de, mevzuatımıza göre kat
irtifakı yalnız bir parsel üzerinde pay sahibi olan kişiler arasında
kurulabilir. Dosya içeriğinden anlaşıldığına göre kat irtifakına konu olan
parseller 4 adet olup, tasfiye halindeki kooperatif üyeleri bu parsel
üzerinde kat irtifakı malikidirler. Davacı olan kat irtifakı kurulu
(yönetici) her bir parselde paydaş olan malikler tarafından değil
taşınmazların tümünde paydaş olanlar tarafından seçilmiştir. Bu suretle de 4
adet parsel üzerinde kurulu tüm kat irtifakı maliklerinin temsilcisi olarak
kabul edilmiştir. Bu şekilde seçilen bir yönetici Kat Mülkiyeti Kanununun
17/2. maddesinde öngörülen yönetici niteliğinde değildir ve bu nedenle de o
yöneticiye Yasayla verilen hakları kullanamaz.
Seçilen bu yöneticilerin biran için Kat Mülkiyeti Kanununun 17/1.
maddesi hükmüne göre yetkili olabilecekleri düşünülse bile yine yukarıda
açıklandığı gibi kat irtifakı maliki sıfatıyla sahip olacakları yetki ancak
kendilerinin paydaş oldukları parselde paydaş olan kat irtifakı maliklerine
karşı yöneltilebilecek davada geçerli olup, ayrıca dava konusu olan alacağın
da ancak bu parsel üzerinde yapılacak yapının bitirilmesi için gerekli
giderlere ilişkin olabilir. Oysa istenen gider sırf bir parsel için değil tüm
parseller üzerinde yapılacak binalarla ilgilidir.
Sonuç itibariyle davacılar tek parsel üzerinde kurulu kat irtifakı
maliklerince seçilmiş yönetici olmadıkları gibi, istenen gider de münhasıran
bu parsel üzerinde inşaa edilecek bina ile ilgili olmadığından Kat Mülkiyeti
Kanununun 17. maddesinin 1 ve 2. fıkralarının ve dolayısıyle Kat Mülkiyeti
Kanunu hükümlerinin uygulanması mümkün olmayıp, taraflar arasındaki
uyuşmazlığın müddeabih miktarları da dikkate alınarak genel hükümler
dairesinde ve Asliye Hukuk Mahkemesinde çözümlenmesi gerekir.
Bu durumda Asliye Hukuk Mahkemesinde bakılmak üzere görevsizlik kararı
verilmesi gerekirken esas hakkında hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 7.11.1996 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki S.Erçoklu V.Canbilen A.Nazlıoğlu İ.N.Erdal
|
