 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
6. Hukuk Dairesi
Esas Karar
96/3521 96/3892
ÖZET:Karar tarihi ile kararın tebliğe çıktığı tarih arasında 10 yıllık
süre geçmişse dava zamanaşımına uğrar.
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası
yazılı İzale-i Şuyuu davasına dair karar Davalı mirasçıları İbrahim ve İrfan
Bilgin tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün
kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava bir parça taşınmaz mal ortaklığının giderilmesi istemine
ilişkindir. Mahkeme aynen taksim suretiyle ortaklığın giderilmesine karar
vermiş hüküm davalı M.Ali Bilgin vereseleri İrfan ve İbrahim Bilgin
tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı 18.10.1979 tarihli dava dilekçesi ile tapunun 1640 parselinde
kayıtlı taşınmazın taksim veya satış suretiyle ortaklığın giderilmesini
istemiştir. Mahkeme taksim krokisi yaptırarak aynen taksime 16.10.1980
tarihinde karar vermiş, ancak bu karar 4.10.1995 tarihinde tebliğ edilmiştir.
Tebliğe göre yasal süre içerisinde 6.10.1995 tarihinde temyiz edilmiştir. Bu
durumda kararın verildiği tarih ile tebliğ tarihi arasında 10 yıldan fazla
süre geçmiştir. Borçlar Kanununun 125. maddesine göre her dava 10 yıllık
zamanaşımına tabidir. Karar tarihi ile tebliğ tarihi arasında bu süre
geçtiğinden zamanaşımı gerçekleşmiştir. Zaman aşımının kesildiği hususunda
bir iddia olmadığına göre 11.4.1940 gün 15/70 sayılı İçtihadı Birleştirme
Kararı gereğince esasa ilişkin temyiz incelemesi yapmak mümkün değildir.
Çünkü hükümden sonra ilamların taraflara tebliğ edilmesine kadar 10 yıl ve
daha fazla sürelerin geçmiş olduğu yolundaki iddia yerinde görülürse esas
hakkında incelemeye girişilmez. Borçlar Kanununun 125. maddesi bu 10 yıldır
süren bir dava mürürü zamanın davanın görülmesine manidir. Davanın her
aşamasında temyiz aşamasında dahi ileri sürülebilir. Davanın diğer tarafı
zamanaşımını kesen bir sebebi de ileri sürmediğine göre mahkemece incelenecek
bir husus kalmamış demektir. Zamanaşımı nedeni ile incelenecek bir dava
mevcut olmadığından temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz isteminin REDDİNE,
18.4.1996 tarihinde Oybirliğiyle karar verildi.
BAŞKAN ÜYE ÜYE ÜYE ÜYE
Ö.N.Doğan S.Tamur M.Elçin S.Tükenmez Ş.K.Erol
|
