 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
6.Hukuk Dairesi
Esas Karar
96/2410 96/2635
ÖZET: Tahliye için ihtiyacın zorunlu ve tüm delillere nazaran da
gerçek ve samimi olması icap eder.
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası
yazılı Tahliye davasına dair karar Davalı tarafından süresi içinde temyiz
edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine
ilişkindir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş ve hüküm davalı vekili
tarafından temyiz olunmuştur.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının ileri sürdüğü ihtiyaç
iddiasının gerçek ve samimi ve aynı zamanda zorunlu olup olmadığı
noktasındadır. Davacı tanıkları davacının bakkallık yaptığı dükkanının dar
geldiğini, bu nedenle kiralanana ihtiyacı olduğunu ifade etmişler, davalı
tanıkları ise davacının kira süresi bitmeden önce yıllık 150.000.000- net
kira parası talep ettiğini, bu konuda anlaşma olmadığını, bunun üzerine bu
davanın açıldığını belirtmişlerdir.
Mahallinde yapılan keşifte davacının bakkallık yapmakta olduğu
dükkanın 20 m2 genişlikte olduğu saptanmış ve bilirkişiler dava konusu
binalarının yapılmakta olan iş yönünden daha üstün nitelikte olduğunu
belirtmekle yetinmişlerdir.
Taraflar arasındaki ilk kira ilişkisinin 19.2.1979 başlangıç tarihli
ve 10 yıl süreli sözleşme ile başladığı, o sürenin bitiminden önce davacının
bu davadaki gibi ihtiyaç iddiasıyle davalıya ihtarda bulunduğu ve o iddia ile
tahliye davası açtığı, ancak, davacının o davadan feragat ederek şimdiki son
sözleşmeyi yaptıkları, bu son sözleşmenin süresi bitmeden önce davacının yine
eskisi gibi ihtiyaç iddiasının tekrarlandığı ve bu davayı açtığı tarafların
açıklamaları ve dosya içeriği ile sabittir. Tüm bu deliller bir arada
değerlendirildiğinde davacının uzun senelerdir küçük dükkanda bakkallık işini
yürütmekte olduğu, o yerin yetersizliğinin söz konusu olmadığı bu nedenle
ortada zorunlu bir ihtiyaç bulunmadığı anlaşılmaktadır. l00 m2 miktarlı
kiralananın sadece mevcut bakkal dükkanına nazaran daha üstün nitelikte
olduğunu bildirmiş olması, önceki dükkanın yetersizliğini ve ihtiyaç
iddiasının zorunluluğunu ortaya koymaz. İlk kira sözleşmesi ile yenilemeler
ve onlardaki kira bedeli miktarları ve davalı tanıklarının birbirini
doğrulayan ifadeleri karşısında iddianın gerçek ve samimi olmadığı
anlaşılmaktadır. Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken
delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde tahliye
kararı verilmesi isabetsiz olmuştur. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan
temyiz harcının temyiz edene iadesine, 19.3.1996 tarihinde oybirliğiyle karar
verildi.
BAŞKAN ÜYE ÜYE ÜYE ÜYE
Ö.N.Doğan M.Elçin S.Tükenmez Ş.K.Erol M.Tunaboylu
|
