 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
18.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1996/11548 1997/205
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi: Mardin Asliye Hukuk Mahkemesi
Tarihi : 22.10.1996
Nosu : 1996/381-367
Davacı : Abdullah Cücü
Davalı : Hasımsız
Dava dilekçesinde vakfın tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın
kabulü cihetine gidilmiş, hüküm Vakıflar Genel Müdürlüğü vekili tarafından
temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici
sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine
göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Vakfın amacını ve faaliyet alanlarını açıklayan vakıfnamenin 4.
maddesi incelendiğinde vakfedilen 3 adet arsanın bu amaçların tahakkukuna
yeterli olmadığı açıkça anlaşılmaktadır. Oysa vakıf, Medeni Kanunun 73.
maddesi hükmüne göre başlı başına mevcudiyeti haiz olmak üzere bir malın
belli bir gayeye tahsisi olduğundan, tahsis edilen malların bu gayenin
gerçekleşmesine en azından başlangıç olarak yeterli olması zorunluluğu
vardır. Bu nedenle geliri olduğu da saptanmayan bu arsaların yeterli olmadığı
kabul edilmeli ayrıca yeterli miktarda bir nakti varlığın da vakfa tahsisi
gerektiğinin dikkate alınmaması,
2-Mahkemece vakfedilen taşınmazların herhangi bir gelirinin bulunup
bulunmadığı da mahallinde tesbit edilmemesi,
3-Ayrıca, bir kişi ancak kendisine ait olan bir şeyi
vakfedebileceğinden vakfedildiği bildirilen 498 numaralı parsel
vakfedenlerden hiçbirine ait olmadığından bunun da vakıf kapsamında tesciline
karar verilmesi doğru değildir.
Mahkemece, vakfedilen malların değerleri belirlenip herhangi bir
gelirleri olup olmadığı da saptandıktan sonra gelirleri konusunda
belirlenecek duruma göre vakfın amacının tahakkuku için vakfedenlerin ayrıca
vakfa katacakları anlamlı bir meblağın tesbiti ile bu meblağın vakıf adına
bankaya yatırılmasının sağlanması ve ondan sonra hasıl olacak sonuca göre bir
karar verilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 21.1.1997 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki S.Erçoklu V.Canbilen M.Tutar İ.N.Erdal
|
