 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
2.Hukuk Dairesi
Sayı :
Esas Karar
96/10538 96/11386
Y A R G I T A Y İ L A M I
7.11.1996
Özet:Hakim takdir hakkını kullanırken dosyaya uygun dayanaklarını
göstermelidir.
Mücerret bir yargı hükmün ve taktirin gerekçesini oluşturmaz.
Boşanma yerine ayrılık kararı verilmesinin gerekçesi de kararda
gösterilmelidir.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hüküm ayrılık ve nafaka yönünden temyiz edilmekle, evrak
okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun
sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre
davacının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Hakim taktir hakkını kullanırken dosyaya uygun dayanaklarını
göstermek zorundadır. Mücerret bir yargı hükmün ve taktirin gerekçesini
oluşturmaz. (Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 3.7.1978
tarih 5-6 sayılı kararın gerekçesi Y.H.G.K.nun 15.3.1978 günlü 214-239
sayılı, 6.3.1985 günlü 106-157 sayılı 15.10.1986 tarihli 39-871 sayılı
kararları) Dava boşanmaya dair olup karı kocanın barışma ihtimali olduğu
konusunda bir delil de getirilmemiştir. Davalının dava açıldıktan sonra
ilişki kurduğu kişiyi şikayet etmesi barışma ihtmalini göstermez. Bu olsa
olsa davalının kusurlu davranışını kamufle amacını gösterir. Medeni Kanunun
138/2. maddesi koşulları oluşmadığından boşanmaya karar verilecek yerde
yazılı şekilde dayanağı gösterilmeden tarafların barışma ihtimalinden söz
edilerek ayrılığa hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.
S O N U Ç : 1-Hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu
kesimlerine yönelik temyiz itirazlarının 1. bentte gösterilen nedenlerle
REDDİNE,
2-Hükmün 2. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oyçokluğuyla karar verildi.
7.11.1996
Başkan Üye Üye Üye Üye
Tahir Alp Nedim Turhan Ferman Kıbrıscıklı Özcan Aksoy A.İhsan Özuğur
(muhalif) (muhalif)
MUHALEFET ŞERHİ
Boşanma nedeninin varlığı halinde hakim boşanmaya veya ileride barışma
ihtimalininin bulunması halinde ayrılığa karar verme yetkisi hakime
tanınmıştır. Hakimin bu hakkını kötüye kullandığı anlaşılmakdıkça takdir
yetkisine karşılamaz. Olaya ve taraflara en yakın olan hakimin gözlemlerine
değer vermek gerekir. Yasada bu amaçla hakime takdir hakkı tanınmıştır.
Nedenin varlığı boşanmayı gerektirir. Ancak yasa hakime ayrılık kararı verme
yetkisi tanıyarak bu kurala bir ayrıcalık getirmiştir.
Davalının veli isimli kişi tarafından rahatsız edildiği ve davalının
da telefon görüşmesi yaptığı doğru ise de, davalının bu konuşmalarıyla
Veli'ye boşanma istediğini veya bu anlama gelecek bir söz söylemediği
evliliği hakkında bir serzenişte bulunmadığı, rahatsızlığın yoğunlaşması
üzerine de savcılığa şikayette bulunduğu anlaşılmaktadır. Hakimin bu
durumları ileride barışma ihtimali olarak değerlendirmesi de yasal kurallara
aykırılık olarak düşünülemez. (2.H.D. 10.9.1986 gün 2260-2507 16.4.1985 gün
1578-3645, 2.5.1993 gün 3790-3886, 25.11.1974 gün 7482-7251 vs.) Yargıtay bu
kararlarıyla belirtilen olguyu kararlılıkla benimsemiştir. Hükmün onanması
yerine bozmayı öngören sayın çoğunluğun görüşlerine katılmıyoruz.
Üye Üye
Nedim Turhan Özcan Aksoy
|
